ข้อความต้นฉบับในหน้า
ag
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย....
พรหมจรรย์นี้...
มิใช่มีลาภสักการะและความสรรเสริญเป็นอานิสงส์
มิใช่มีความถึงพร้อมแห่งดีลเป็นอานิสงส์
มิใช่มีความถึงพร้อมแห่งสมาธิเป็นอานิสงส์
มิใช่มีญาณทัสสนะเป็นอานิสงส์
แต่พรหมจรรย์นี...
มีเจโตวิมุตติอันไม่กำเริบ
เป็นประโยชน์ เป็นแก่น เป็นที่สุด...
(มหาสาโรปมสูตร ๑๘/๕๕๕)