แรงบันดาลใจในการบวชและความเชื่อในความจริง : หน้า 54/101

แรงบันดาลใจ... 4 年 ๕๔ “เราผู้ต้องการบุญ ได้ออกบวชประพฤติ พรหมจรรย์ มีความเลื่อมใสได้เพียง ๗ วันเท่านั้น ต่อจากนั้นได้ทนฝืนใจประพฤติพรหมจรรย์ นานถึง ๕๐ ปี ด้วยเดชแห่งความจริงนี้ ขอให้ พิษงูจงหายไป ขอให้เด็กน้อยนี้จงรอดชีวิตเถิด” พอดาบสทำสัจจกิริยาจบลง ทันใดนั้น พิษงูก็หายไปจากศีรษะ เด็กน้อยลืมตาขึ้นมา ร้องเรียกมารดา แต่ยังไม่อาจขยับตัวได้ บิดาของเด็กน้อยเห็นดังนั้น จึงตัดสิน ใจกล่าวความในใจของตนเองบ้างว่า “ข้าพเจ้าผู้เป็นบิดาของเด็กนี้ เวลาที่ ข้าพเจ้าให้สิ่งของต่างๆ แก่แขกเหรื่อที่มาเยี่ยม เยียนนั้น แท้จริงข้าพเจ้ามิได้เต็มใจให้เลย ด้วยเดชแห่งความจริงนี้ ขอความสวัสดีจงมี แก่ลูกน้อย ขอให้พิษงูจงหายไป ให้ลูกรอดชีวิต เถิด”