อย่าเบียดเบียนกันเลย : หน้า 89/101

อย่าเบียดเบียนกันเลย ๘๙ แม่นกตกใจยิ่งนัก ร้องอ้อนวอนว่า “ได้โปรดเถิดท่าน อย่าทำเช่นนั้นเลย ลูกน้อยของเราไม่อาจหลบหลีกท่านได้” แต่ ช้างเกเรหาได้สนใจไม่ กลับเดินตรงไปเหยียบ ลูกนกตายหมดทั้งรัง แม่นกน้ำตานองหน้า กล่าวด้วยความ แค้นว่า “ช้างเอ๋ย เจ้าถือว่ามีกำลังมากกว่า จึง ทำกับเราเช่นนี้ เอาเถิด เจ้าจงดูการกระทำ ของเราบ้าง” ว่าแล้วมันก็บินตรงเข้าไปจิกดวงตาทั้ง สองข้างของช้างเกเรจนเป็นแผล จากนั้นมันก็ ไปร่ำไห้ เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้แมลงหวี่ และ กบผู้เป็นเพื่อนฟังด้วยความแค้นใจ เพื่อนทั้งสองโกรธแค้นแทนแม่นกยิ่งนัก และตกลงกันว่าจะต้องจัดการกับช้างเกเรตัว