ไมตรีและความช่วยเหลือ : หน้า 67/101

ชื่นใจในไมตรี ๖๗ ฝ่ายนายพรานได้ยินเสียงคำรามของ ราชสีห์เท่านั้น ต่างพากันกระโจนหนีสุดชีวิต ไม่คิดจะเอาลูกเหยี่ยวอีกต่อไป เหยี่ยวและลูก น้อยจึงรอดพ้นจากภัยอันตรายในที่สุด แม้เหยี่ยวทั้งสอง จะอ่อนแอเกินกว่าจะ ปกป้องลูกน้อยของตนได้ แต่มันได้สร้างเกราะ อันแข็งแกร่งป้องกันภัยไว้ นั่นคือ การมีมิตร สหายที่รักและจริงใจต่อกัน ดังที่พญานกออกรีบบินมาช่วยดับไฟจน สิ้นเรี่ยวแรง พญาเต่าที่มาช่วยโดยไม่กลัวว่า จะถูกจับเป็นอาหาร หรือแม้แต่พญาราชสีห์ผู้ ยิ่งใหญ่ ก็ยังวิ่งลุยน้ำมาช่วยในทันที ภาพอัน อบอุ่นประทับใจเช่นนี้เกิดขึ้นได้ ด้วยไมตรีจิตที่ แต่ละชีวิตมีต่อกันนั่นเอง