ประสบการณ์การธุดงค์และการช่วยงานวัด : หน้า 10/52

26 10 V-PEACE MAGAZINE สมัยก่อนมีที่รวมอาสาสมัครในวันธรรมดาคือที่ สมก. หรือสำนักกัลยาณมิตร แห่งที่ 2 ของวัดพระธรรมกาย ปี พ.ศ. 2530 เริ่มมีการร้องเพลงในบรรยากาศการ จัดธุดงค์ปีใหม่ ก็ได้มาเป็นคอรัส ปีนั้นเป็นปีแรกที่มีการจุดพลุแบบอลังการ พอยิง พลุขึ้นเศษพลมันจะหล่นลงหัวเราแปะๆ อากาศก็หนาวมาก การปักกลดก็ไม่ใช่ กลดอย่างตอนนี้ด้วยนะ ไม่ใช่กลดแบบเจดีย์สีน้าเงิน ไม่ใช่ร่มกลดสีน้าตาล และ ไม่ใช่แบบก่อนหน้านั้นที่เป็นกลดร่มกระดาษ แต่ยุคที่พี่มาธุดงค์เค้าใช้ไม้ขัดแตะ 2 อันแล้วผูกเชือกตรงกลาง (ไม้ไผ่แบน ๆ 2 อันทับกันผูกเชือกให้ลักษณะเหมือน กากบาท) เมื่อจะใช้ก็ผูกเชือกข้างบนเหมือนเป็นสลิงลงมา แล้วก็มาผูกกับไม้อันนี้ กางเสร็จแล้วค่อยเอามุ้งครอบ แล้วผูก และเอาผ้าร่มมาคลุมกันน้าค้าง ปูเสื่อกับผ้า พลาสติก แล้วเราก็เอาอุปกรณ์ส่วนตัวของเรา ไปดันๆ มุ่งเพื่อไม่ให้มีแมลงหรือมุ่ง ปลิว เวลาอาบน้าก็คลองแอลนี่แหละ มีไม้พาดลงไป มีตุ่มสำหรับใส่น้ำตักอาบ โอ้ โห ทุ่งนาฟ้าโล่งเลยแหละ ห้ามใช้สายยางฉีดอาบด้วย ต้องใส่ผ้าถุงตักอาบ แล้วแต่ ก่อนที่ตั้งของศรัทธาภิบาลเป็นพื้นที่กางกลด นอกจากมาอยู่ธุดงค์แล้วเขาก็ยังชวน กันไป Knock door นำธรรมะสู่ประตูบ้าน ชวนทำบุญกฐิน นี่แหละเป็นที่มาที่ทำให้ มาอยู่วัดมากขึ้น การมาช่วยเป็นคอรัสบางครั้งก็ไปเปิดโชว์ข้างนอก ที่ Central บ้าง สถานที่ซ้อมก็เป็นที่ สมก. หลังจากนั้นพอพี่มาบ่อยๆ พี่ก็เลยได้มาเป็นเจ้าหน้าที่ วัด เรียนไปด้วยช่วยงานวัดไปด้วย ลุยเต็มที่ชนิดที่ว่าตาเหลือง ยืนบนรถเมล์แทบ จะสลบเลย นึกให้ปลื้มใจว่า โอ้! ฉันทุ่มเทมาขนาดนี้เชียวหรือ