บรรยากาศการทำหน้าที่อาสาสมัคร : หน้า 11/52

ถาม : แล้วบรรยากาศของการทำหน้าที่ อาสาสมัครสมัยนั้นล่ะคะ ตอบ : ตอนพี่เป็นอาสาสมัคร เราจะถูก หล่อหลอมเรื่องความไม่มีข้อแม้เงื่อนไข เอาแรง และความสามารถที่มีอยู่ช่วยงานวัด เพื่อบุญ แค่ นั้นนะ แล้วเขาก็จะติดสโลแกน ที่เป็นภาพในใจ ของอาสาสมัครยุคก่อน คือ ไม่มีข้อแม้เงื่อนไขใน การสร้างบารมี กินง่ายอยู่ง่าย ทำงานไม่เสร็จไม่ เลิก เสียสละ คือเราจะส่งสาธุชนกลับก่อนแล้วเจ้า หน้าที่อาสาสมัครจะออกจากวัดด้วยรถคันสุดท้าย ตอนหนึ่งทุ่ม เป็นรถเมล์สีขาว สมัยนั้นมีโอกาสฟัง ธรรมะจากรุ่นพี่ อย่างหลวงพี่ผจญ ตอนนั้นท่าน เป็นหัวหน้าแผนกอธิษฐานธรรม พอน้องๆ มาก็ ท่านก็จะทักทาย " เอ้า สวัสดีจ๊ะน้อง กินน้าก่อน นะ ดีจังเลย มาวัดนี่” พอรับบุญเสร็จจะชวนมาฟัง ธรรมะ รวมใจก่อน สรุปบุญที่เราได้ทำ อานิสงส์ ที่เราได้รับ ทำให้อาสาสมัครเกิดกำลังใจก่อนกลับ บ้าน พี่เองรู้สึกว่าพี่อุบาสก (ตอนนั้นยังไม่มีอุบาสิกา) เหมือนเทวดามาเกิดจังเลย ไม่รู้ว่าสมัยนี้คิดอย่างนี้ หรือเปล่า พูดจาเพราะจังเลย พูดจาดีจังเลย พี่มี ความสุขที่ได้เห็นความนุ่มนวล ความสุภาพของพี่ๆ ที่มาเล่าธรรมะ อาหารสมัยก่อน ก็ประณีตน้อยกว่า แต่ก็อร่อย เช่น แกงเขียวหวาน แกงส้มหัวไชเท้า แกงส้มมะละกอ ผัดถั่วงอก ผัดผักบุ้ง ปลากระ ป๋อง เราได้ฝึกเรื่องการกินง่ายอยู่ง่ายจากที่วัด ทำ ให้รู้สึกว่าแม้จะต้องไปอยู่ที่ลำบากก็อยู่ได้ เห็นพี่ๆ เขาทำงานกันแบบไม่เสร็จไม่เลิก ไม่กลับบ้านกัน ทำกันแบบสุดขีด ภาพเหล่านี้เป็นภาพในใจของ อาสาสมัครในยุคเก่า มันติดอยู่ในหัวเลยแหละ คำว่าทุ่มเทในยุคนั้นมันคือทุ่มเทแบบสุดหัวใจเลย อะไรที่ยังไม่เสร็จก็จะมาช่วยกันทำให้เสร็จ มาช่วย กันทั้งหมดเลย เพราะสมัยนั้นไม่ได้นอนที่วัด ต้อง นั่งรถกลับบ้านเพราะพรุ่งนี้ต้องทำงาน พรุ่งนี้ต้อง เรียนหนังสือ มันถึงต้องลุยทำให้เสร็จหมดเลย ถาม : จุดเปลี่ยนที่ทำให้พี่ตัดสินใจเข้ามา สร้างบารมีเขตใน มีความตั้งใจและมีเป้าหมายการ สร้างบารมีอย่างไรคะ ตอบ : พอตอนหลังเรียนจบ หลวงพี่สุธัม โมท่านก็ชวน “เข้าวัดเถอะ” พี่ก็ “ค่ะ” คำเดียว จริงๆ ไม่คิดมากนะ ใจอยากช่วยงานพระศาสนาก็ ค่ะ อย่างเดียวเลย แล้วก็เข้าไปอบรมธรรมทายาท หญิง แต่สมัยก่อนเขาเรียก นิสิตหญิงรุ่นที่ ๒ ถ้า นับธรรมทายาทหญิงรุ่นนั้นก็เป็นรุ่นที่ ๗ พี่คิดว่าพี่ จบเมื่อไหร่แล้วพี่เข้าวัด พี่จะไม่ออกจากวัดแล้วเซ็ท โปรแกรมตัวเองไว้เลย แล้วคิดต่อว่าทำยังไงให้เรา อยู่วัดได้ เราต้องเลือกวิถีชีวิตที่เราต้องอยู่รอด ถ้า มาอยู่วัดแล้วไม่ตั้งโปรแกรมแบบนี้การฝึกตัวเราจะ น้อยใช่ไหม ตอนแรกพี่ก็ไม่คิดว่าจะเข้าวัดหรอก นะ คิดว่าเราจะต้องทำงานหาเงินให้ครอบครัวให้ที่ บ้านก่อน ให้พ่อให้แม่สบายก่อน แล้วเราหมดภาระ กังวลแล้วเราก็ค่อยเข้าวัด คนส่วนใหญ่ทางโลกก็ คิดอย่างนี้แหละ พอนึกถึงที่พระเดชพระคุณหลวง พ่อท่านเทศน์ตอนนำนั่งสมาธิว่า “ความพร้อมมัน ไม่มีในโลกสมบูรณ์หรอก ความพร้อมมันอยู่ที่ตัว เรา เราจะทำให้พร้อม มันอยู่ที่เราเลือก” บอกตัว เองว่า เอาล่ะ เราพร้อมแล้ว ใจเราก็พร้อมละ เข้า วัดเลย V-PEACE MAGAZINE 11