เที่ยวป่าหิมพานต์ : หน้า 58/76

เกียวกับหนังสือ ๓๓๓ เที่ยวป่าหิมพานต์ น้อง นุ่น ลูกรัก จดหมายฉบับที่แล้วก็ได้แต่เขียนประสบการณ์ในการรำภาคดั๊น หลังไปเดินของปัจจุบัน จนถึงได้รู้ว่าคำของแสนงามของน้องฉบับนี้เกิน ชาติขึ้น มาอยู่ให้กัน เป็นอย่างไร ได้รู้ในความชีวิตของตัวเองแล้ว ทำให้ กำลังใจในการสร้างบุญบารมีของตัวเองไม่หยุดหย่อน ลูกก็เหมือนกัน นิ่งแม้ว่าไม่รู้ไม่เข้าใจก็ตามแต่คนมาก็มีความคิดความ เป็นอยู่เหมือนอย่างไร แต่อย่ามองว่าสำหรับสิ่งที่อยู่นอกกาย เป็นอะไร เราเก่งมา อย่างมีเป้าหมายชีวิตไม่ควรปล่อยให้เวลาที่จะทิ้งกลี+สังขารของเราไปตามอายุ ยังควร ไม่ใช่รอเวลาไม่เคยคอยค่อยใครเละนะจ๊ะ ถึงแม้น่ามียังรู้สึกว่า ว่างหนังๆ พุ่งปะราวรอรีรอเทมาสะอะไรนักในเวลากลางวันหมดไปไม่พอ ยังพลอยเสียความคิดเห็นแห่งแรงของเราไปหมดอย่า อ่อนรอ ไม่รอร่อแรงอะไรเลยนะจ๊ะ ควรทำความที่แข็งแรง มีสติสมาธิอัน สมบูรณ์ บุญมิทำให้ได้อึ่นสุขเต็มที่ตามไปด้วย แล้วก็อย่าให้หมด