ชีวิตหลังการบวชของสามแสน : หน้า 22/40

คือ มาเจอหลวงปู่คำเดินตรวจวัดอยู่พอดี และทันใดนั้นเองค่ะ พอหลวงปูฝั่งหน้า ทำให้ลงหลอมและเพื่อรังหมี่กระจิรงแบบไม่คิดชีวิตเพราะกลัวลงปู แต่ในที่สุดสุดไม่รอดค่ะ เพราะอีก 2 วันต่อมา หลวงปู่ก็สั่งให้ลงหลอมบรรจุในทันทึก โดยให้ลงหลอมมันสมาธิกวัน แต่ด้วยความที่ยังเด็กอยู่ บางครั้งง่วงนอนมาก สามารถหลอมกีเลยนอนเหยียดอยู่หน้าห้องพระเลยค่ะ จนกระทั้งมีอึดวุ่นหนึ่ง สามารถหลอมกี่ตื่นมาเจอแจ็กพอตอีกแล้วค่ะ คือ ตื่นมาเจอหลวงปูมา ยืนอยู่ตรงหน้าก็เดือดรำ “ไอ้อรูปปล่อย ตา ไอ่กาวนาล้อครู ไอ่ชนิดนึ่งเผื่อเสียให้เด็ด” ซึ่งพอหลอมกล่อมได้ยินคำว่ามึนเท่านั้นแหละค่ะ ก็วิ่งหนีออกเลย และหลอมหลอมบเวได้ประมาณ 1 ปี กีรึสิกว่า ชีวิตกับมันไม่เหมาะกับตัวเองจริงๆ เพราะอยากจะไปปฎิเสธ ซึ่งไปบอกหลวงปู่ “หลงพ่อครับ ผมขอขยื้อ” พอพูดจบเท่านั้นค่ะ หลวงปู่ก็อีกเขียว พร้อมกับพูดว่า “มึงจะสึกออกไปเป็นภายเรอะ” จากนั้นหลวงปูรีบลูกใช้กูของท่าน แล้วหยิบหนังสือเรียนบาสี 3 เล่ม มาให้สามแสนหลอม เพราะหลวงปู่บนิยวานว่า พระเจ้าที่ว่าปกน่า บวชแล้วจะอยู่เลยๆ ไม่ใช่ ถ้าไม่ชอบนั่งสมาธิ ก็ต้องเอาดีทางด้านเรียนบาสีให้ได้ หลังจากนั้น หลวงปู่ก็ให้สามแสนหลอมย้ายภิกษามาใกล้ๆ ท่าน คือ ไม่ว่าสามแสนจะไปไหนมาไหน ก็ต้องเดินผ่านหน้ากุฏิท่าน แต่อย่างจากสามแสนหลอมเรียนบาสี ก็มีเรื่องอีก จึงอยากสบาย ตามหาหลวงปู่โดยกระโดดออกทางหน้าต่าง แล้วเดินทางมาสีกี้วัดสองพี่น้อง นับจากนั้น ลุงหลออีกลับมาทำกันเลี้ยงบาดามารวดและพี่น้อง หลังสึกมาแล้ว ลุงหลอมจำบามา แล้วยังทำยึดจินดงๆ เพราะน้ำท่วมมาม่ามหมด จนลุงหลอมมาพูดตอนหลังว่า “ลำบากลำบามหลายปี ลุงมีชีวิตเหมือนวัวควายอย่างที่หลวงปู่ทักก่อนสึกคำพูดหลวงปู่ช่างจริงๆ”