ประวัติราชสมบัติในกรุงพาราณสีและการนบน้อมต่อสมณะ : หน้า 25/40

ราชสมบัติในกรุงพาราณสี มีวิทยาร่วมก็มี เมื่อเสด็จด้วยทิพย์จักร ก็ว่าพระราชาทรง เหาะมาที่พระราชวังในเวลาเที่ยงคืน เข้าไปในห้องบรรทมของพระเสด็จ ขึ้นบนพระงามได้กราบทูลพระราชา พระราชามงรัก รับสั่งให้พระนางแต่งนอนอาบอารมณ์โยกติดตามทันที ครับตอนนั้น วิทยารของ ได้ปิ่นนมัสการพระอาทิตย์อยู่ที่ปิ่น เช่าพระบทร นำพระองค์เข้าเสด็จในพระราชา พระราชาทรงฟังดังนั้น ยิ่งทรงกริ้วหนักขึ้นอีก Becauseกล่าวว่า บรรพชมใต้นี้กลาง วันเป็นสมณะ แตกลางคืนกลับกระทำสิ่งที่ไม่ควร ยิ่งตามราวเนืองระวา เนื่องจากพระราชาไม่พิจารณาไว้ตรองให้รอบคอบเสียก่อน จึงสบู่ว่ารรรพชิตทั้งหมดคงประพฤติตัวไม่ดีเหมือนกัน ทรงรับรู้ทั้งให้ตกลงปาวประกาศว่า “หากใครเห็นน่านาชในที่ไหนตาม ให้ขับไอ้กอจากเว้นๆจนให้หมด” นับตั้งแต่นั้นมา บรรพชิตและนักบวช ไม่ว่าจะเป็นเจ้าสิทธิ์ใดๆถูกขับไล่ออกจากเมืองพาราณสี พากันหนีไปอยู่ในป่ากินหมด ทำให้ไม่มีสมณะผู้ทรงธรรม ที่จะมาให้โอวาทมหาชนอีกต่อไป เมื่อไพร่ประชาชนไม่มีโอกาสได้ฟังโอวาท และฟังธรรมจากสมณะ คนก็มีจิตใจหยาบกระด้าง กลายเป็นคนหยาบคาย ประมาณในการประพฤติธรรม ประมาณในการทำทาน รักษาศีล และการทำความดีต่างๆ บ้านเมืองจึงเกิดความไม่มีสุข มีการเข่นฆ่ากันอย่างมากมาย ส่วนมากไปบังเกิดในนรก ไปเป็นสัตว์เดรัจฉาน จะหาดไปเกิดบนสวรรค์อีกเมื่อตามไปเกิดในนรกเช่นกัน เหลือกัน เศษเกิน เขาโคมีเพียงคู่เดียวเมื่อเทียบกับบอนใดๆทั้งหมด จนพระอินทรสันต์ว่าว่าเกิดอะไรขึ้นในเมืองมนุษย์ ทำไมผู้มาเกิดบนสวรรค์ถึงน้อยนัก พระอินทร์ก็ได้เหาะไปหาพระปัจเจกพุทธเจ้าที่องค์เขานั้นมูลลกะ ทรงเล่าถึงความประสงค์ดีที่มีต่อชาวโลก พระปัจเจกพุทธเจ้าจึงเข้าไปในพระนครพร้อมกับพระอินทร์ ให้พระอินทร์แปลงร่างเป็นชายหนุ่มมงมติดตามไปข้างหลัง แล้วพระอินทร์ก็เหาะไปเหนือนครธรร ให้คุณได้เห็นกันทั้งหน้า และลงมาจากแทพระบาทพระปัจเจกพุทธเจ้าด้วยความเคารพบอ่อนใส พระราชาทอดพระเนตรเห็น จึงตรีถามชายหนุ่มว่า “พ่อหนุ่มน้อย เธอเป็นผู้มีรูปร่างงามงาม มีท่าทางภูมิฐาน เหตุใดจึงมาถูปฏิรูป ตามสมณะผู้นี้เล่า” สมณะรูปนี้มีอะไรดีหรือ” ชายหนุ่มบอกว่าด่านเป็นพระอินทร์ แล้วตรัสเตือนว่าดูก่อนมหาราช ชื่อว่าอสมะทั้งหลาย เป็นผู้มีอำนาจพามาก เป็นผู้ควรแก่การเคารพหลักภาระ เป็นเนื้อนบูญอันเลิศ ไม่มีบูญใดจะยิ่งกว่า ถึงร่างกายท่านจะแก่ชรา แต่ท่านมิตจิตใจสูงส่ง นำบูชาอ่อนใส มีใจ วาจา ใจจะอคบุติสกว่าผู้อื่นเรือนมากมาย นัก แม้บ้าทั้งผู้นั้นเป็นออมเทพแห่งสงครามสันดารด็ส ยังต้องนบน้อมต่อสมณะทั้งหลาย แล้วทำไมพระองค์ถึงเป็นปุณฒ จึงไม่อ่อนน้อมต่อท่าน” พระราชาตัดดับดังนั้น ทรงมีพระทัยยินดี จึงทูลถามถึงอำนาจส่งสังเวชของการนบน้อมต่อสมณะว่า “ถ้าจะจากโลกนี้ไปแล้ว จะเป็นอย่างไร”