การสร้างบุญกุศลผ่านการเห็นความดี : หน้า 36/46

การแสดงสิ่งที่เป็นเก่าแก่ซึ่งนั้นเป็นสิ่งที่บอกถึงผู้พังหลาย ล้วนทำเป็นแบบอย่างอันงามเมื่อทำอย่างนี้สำเร็จจนเป็นวัฒนธรรมอันดีงามแล้ว ภาพแห่งความดีนั้นจะเผยแพยไปสู่จิตใจของชาวโลก สังคมจะมีแต่สิ่งดีสุข เพราะทุกคนมีบุญกุศลสมมติแล้ว บุญเก่าจะปกป้องดวงตาเดือนและมีสายมณีดรคอยแนะนำ เมื่อเห็นภาพแห่งความดีนั้น ก็ย่อมจะบำเพ็ญกุศลให้เกิดประโยชน์แก่ตนเอง ดังเรื่องของหญิงสาวคนหนึ่ง เมื่อเห็นภาพของพระภักษุแล้วเกิดศรัทธา ได้สร้างบุญกุศลไว้จึงได้รับความสุขสมปรารถนา ดังเรื่องในอดีตว่า * พระผู้มีพระภาคเจาประทับอยู่ที่อิโษป-ตนมคทายวัน ณ กรุงพาราณสี ในเวลาเช้า ภิกษุหลายรูปนั่งรุ่มเร่ร่อนไปแล้ว เขาบวดและจิรวเข้าไปบิณฑบาต ณ กรุงพาราณสี ภิกษุเหล่านี้ได้เดินเข้าไปใกล้ประตูเรือนของพระมหาเนื้อในเรือนหลังนึ่งมีดาบของพระมหาเนื้อปลากรีกกำลังนั่งอยู่บารมดใกล้กับประตูเรือน ได้เห็นพระภูครเหลาเดินผ่านมา จึงถามมาว่า “นักบวชเหล่านี้ ยังหนุ่มยังแน่นอยู่ในปรูมวัย มีวรรณะผ่องใส น่าดูน่าชม ชรออยากสื่อลิอะไร บางอย่างกระมัง เหตุไฉนอังคาพกันบวในวันนี้ได้” มาดาพูดกับธิดาว่า “ลูกเธอมีโอรเจ้า ศายะออกผนูชาดจากงาตรลูกกายของศิ ผู้นำเป็นพระพุทธเจ้าขึ้นในโลก พระองค์แสดงธรรมทั้งองค์ในเบื้องต้น ในท่ามกลาง และในเบื้องปลาย ทรงประกาศพรมมรรคียพร้อมทั้งอรรถาและพูอัญชนะ บูรณีบริบูรณ์ฉันสิง น้ำบวชเหล่านี้ฟังธรรมของพระองค์แล้ว ก็พากันออกบวชตาม สมมัยนั้น อุบาสกผู้หนึ่งได้บรรลุธรรม และมีความรู้แจ้งในคำสอนของพระพุทธองค์ กำลังเดินผ่านไป ได้ยินคำสนทนานั้น จึงเข้าไปสอดตรักคำสนทนานั้น จึงเข้าไปถามว่า “ท่านอุบาลี เดี๋ยวนักบวชน้อยสะไง ๆ ท่านรู้จักจำนวนมากเหลือ โทค-สมบิด สละเคราะห์ดี ๆ พากันออกบวชในศาสนาของพระศากยเจ้า กุรุตรเหตุนั้นเห็นอำนาจประโยชน์อะไรหนอ จีพกันบวในศาสนาของพระพุทธเจ้า แล้วก็กล่าวว่า “เพราะท่านเห็นภัยในวิสาสะ เห็นอนิสสงในภายงามที่ได้จากการบวช ธิดาของพราหมณ์จึงถามอุบาสกว่า “แม่เราก็สามารถตั้งอยู่ในสตินะและศีล แล้วบรรลุคุณวิเศษที่ท่านกล่าวได้หรือ” อุบาสกสนุนว่า “ธรรมเหล่านี้พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสสอนทั่วไปแก่คนทุก ๆ คน ทำไมท่านจะไม่สามารถทำได้ล่ะ” แล้วได้บอกสนะและศิลานอกจากธิดาพราหมณ์ก็ prosper และสมาทานศีล แล้วจึงถามต่อไปอีกว่า “กิจที่ควรทำกว่านี้มือก็ไหม” อุบาสกร่านาคเป็นผู้มีบุญและมีอุปนิสัยในทางธรรม จึงบอกกับมุฏฐานว่า คือลอาการ ๓๒ ให้บง และแนะนำสูงขึ้นไปถึงบอกทางวิบาสนเป็นไตรลักษณ์ มีความไม่เที่ยงเป็นทุกข์ เป็นอนัตตาในชนิด ๕ แล้วก็จากไป ธิดาของพราหมณ์สนใจทุกถ้อยคำที่อุบาสกกล่าว มีจิตมึนงง ใจปฏิรูปสัญญา เริ่มตั้งวิเวกสนา ไม่นานนักก็อยู่ในโสดาบัติผิด สมัยต่อมา เมื่อบ้านจะไปบิณฑบาตเป็นบริจารของท้าวสักเทวราช รุ่งเรืองด้วยอธิษฐานอันยิ่งใหญ่ มู่รัตสีถ่วงใสมา และมีนพรำบิวกิ้นรังแห่งพระสภาเทพดอกรถแล้วก็เกิดดีอัครสักกเทวาเสนให้แล้ว จึงรสรตามถึงบุพรมที่ทำว่า “วินนาเดนี้น่ารัก มีคีมสว่างรุ่งโรจน์ มีเสาแก้วไฟพฤทธิ์ เนรมิตไว้แล้ว ต้นไม้ทองทั้งหลายปลุกบาคุนโดยรอบ นางอัปสรเหล่านันจำนานแสนหนึ่ง เกิดอยู่ในทิศนั้นด้วยคุณธรรมของท่านผู้ยิ่งใหญ ่ลอง รัศมี