การใช้เวลาอย่างมีค่าในการสร้างบารมี : หน้า 94/112

หรืออย่างเรื่องที่จะให้มานั่งหลับตาหาที่พึ่งภายในน่ะหรือ เราเพิ่งอายุแค่ยี่สิบกว่าๆ เอง ไม่เห็นต้องรีบร้อน...ยังมีเวลา! หรือเพราะรู้ว่า....ยังมีเวลา! เราจึงพยายามเร่งมืออย่างเต็มที่เพื่อทำให้เสร็จ แล้ว ยังมีเวลาได้ทำอย่างอื่นเพิ่มขึ้นอีก หรือสำหรับบางคน ถ้าคิดจะทำสิ่งที่ดี ก็อย่าได้วิตกกังวลหรือท้อแท้ เพราะ...ยังมี เวลาที่ให้เราได้เริ่มต้น จึงไม่น่าแปลกใจ คนที่ประสบความสำเร็จส่วนใหญ่ มักจะไม่ตกหลุมพรางของคำ ๆ นี้ ยังมีเวลา!’ ผมได้ยินหลวงพ่อพูดเสมอว่า “เดี๋ยววันเดี๋ยวคืน หลับตาลืมตาไม่กี่ทีก็หมดไปอีกวัน นี่เรา ยังสร้างบุญ สร้างบารมีได้ไม่เท่าไรเลย” เมื่อไตร่ตรองพิจารณาดูแล้วก็เป็นจริงอย่างที่หลวงพ่อพูด ยังมีความรู้สึกว่างานบุญ แต่ละงานเพิ่งผ่านไปได้ไม่นาน นี่ถึงเวลาเวียนกลับมาครบรอบอีกปีหนึ่งแล้ว วันคืนผ่าน ไปเร็วจริงๆ แม้เวลาจะไม่ได้เพิ่มขึ้นเป็น ๑ หรือ ๒ เท่า แต่ยังคงมีจำกัด ๒๔ ชั่วโมงเท่าเดิม ก็ตาม แต่หลวงพ่อก็ยังมีเวลาที่จะทำงานพระศาสนาไปพร้อมๆ กันในทุกด้าน ทั้งงานด้าน ปฏิบัติธรรม งานอบรม งานปกครอง งานเผยแผ่ งานเทศน์สอน และยังมีเวลาดูแลให้ กำลังใจลูกๆ ในทุกๆ จุด คงไม่ต้องลังเลแล้ว หากจะถามหลวงพ่อว่า “หลวงพ่อเหนื่อย ไหมครับ?” หลวงพ่อมองหน้าแล้วยิ้ม แล้วก็พูดว่า “เรื่องเหนื่อยไม่ต้องพูดถึง ถ้าไม่เหนื่อย เราจะได้บารมีมาจากไหน” ถ้าโลกที่เราเกิดมาใบนี้ คือโลกแห่งการสร้างบารมี เราก็ควรใช้เวลาที่มีอยู่ในโลกนี้ ให้เป็นบุญ ให้เป็นบารมีติดตัวเราไปให้มากที่สุด หลวงพ่อเสมอว่า “การสร้างบารมีคือการพักผ่อน เราเกิดมาสร้างบารมี ดังนั้น หากเราคิดที่จะพักผ่อน เราก็ควรที่จะรีบเร่งสร้างบารมี รถแล่นใกล้ถึงทางแยกที่เดิม นึกเดาอยู่ในใจอีกครั้งว่า ก่อนที่ราตรีนี้จะสิ้นสุดลง หลวงพ่อยังสามารถที่จะเดินเข้าไปทักทาย ให้กำลังใจกับชุดต่างๆ ที่มาช่วยรับบุญเตรียม งานล่วงหน้าได้อีกหลายชุด เพราะว่า...ยังมีเวลา!