อัตตกิลาเมาถุโมคและการปฏิบัติอันเป็นกลาง : หน้า 40/78

ยินดีใน รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส อัตตกิลาเมาถุโมคเหมือนกัน เอาติไม่ได้ เดือดร้อนร่ำไป นั่นอัตตกิลาเมาถุโมคเหมือนกัน อัตตกิลาเมาถุโมคเป็นอย่างไรล่ะ ร่างกายทรุดโทรมไปตามกัน ฆ่าตัวเอง ทำลายกำลังตัวเอง ตัดแรงตัวเอง นิ่งมานานว่าฉลาด นึกดูทีเถอ เอ้อ เราไม่รู้เท่าทัน ถ้ารู้เท่าทันไม่ถึงขนาดนี้เลย เพราะไม่ได้ยืนได้ฟังธรรมของพระพุทธเจ้าพระอรหันต์ ไม่ได้ฝึกฝนใจทางพระพุทธเจ้าเลย ความรู้ไม่เท่าทันจึงได้เป็นอัตตกิลาเมาถุโมคอยู่เช่นนี้ นี้เรียกว่า อัตตกิลาเมาถุโมค 2 อย่างนี้ กามสุขัลลิกานุโภค อัตตกิลาเมาถุโมค เลิกเสีย ไม่เสพ อย่าเสพ อย่าเอาใจไปจด อย่าเอาใจไปติปล่อยที่เดียว ปล่อยเสร็จให้หมด เมื่อปล่อยแล้วเดินมัชฌิมา ปฏิปทา ข้อปฏิบัติอันเป็นกลาง ไม่เววงเข้าไปใกล้สี่ทาง ทั้ง 2 อย่างนั้น อันพระตาติดเจ้ตรัสรู้แล้วด้วยพระญาณ อันยิ่ง นี่ข้อปฏิบัติเป็นกลางซึ่งเราควรรู้ กลางนี้ลักษณะนักไม่มีใครรู้ใครเข้าใจนักเลย ธรรมที่เรียกว่าข้อปฏิบัติอันเป็นกลางน่ะ ปฏิบัติแปลว่าถึงเฉพาะซึ่งกลาง อะไรถึง ต้องเอาใจเข้า ถึงซึ่งกลางซี เอาใจเข้าไปถึงซึ่งกลาง กลางอยู่ตรงไหนกลางมีแห่งเดียวเท่านั้นแหละ