ระลึกนึกถึงความตาย วารสารอยู่ในบุญ ประจำเดือน เมษายน พ.ศ.2548 หน้า 12
หน้าที่ 12 / 42

สรุปเนื้อหา

บทความนี้พูดถึงความสำคัญของการระลึกถึงความตายและการไม่ประมาทในการใช้ชีวิต โดยเสนอให้ผู้อ่านสั่งสมบุญเพื่อประโยชน์ในอนาคต พระมหาปรมาได้ชี้ให้เห็นว่า ความตายเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องเผชิญ และหากมีการสั่งสมบุญตั้งแต่ตอนนี้จะช่วยให้ชีวิตมีความสุขและไม่ทุกข์ใจเมื่อความลำบากเข้ามา นอกจากนี้ยังกล่าวถึงปัญหาเกี่ยวกับการถือเนื้อถือตัวเมื่อมีทรัพย์สมบัติ และการเกิดความประมาทในการดำเนินชีวิต เราควรตระหนักถึงความเปราะบางของชีวิตและใช้เวลาอย่างคุ้มค่าด้วยการทำความดีและสร้างบุญเพื่ออนาคตที่ดีกว่า ข้อความนี้เป็นกำลังใจให้ผู้คนเคารพชีวิตและหาทางสร้างความสุขจากการทำบุญ เพราะแม้ความตายจะใกล้เข้ามา แต่การทำความดีจะนำไปสู่การเกิดใหม่ที่ดีกว่า.

หัวข้อประเด็น

-ความตาย
-การสั่งสมบุญ
-การใช้ชีวิตอย่างมีจุดมุ่งหมาย
-การไม่ประมาท
-ความสำคัญของการทำดี

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ระลึกนึกถึงความตาย เรียบเรียงจากพระมหาปรมา พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (หลวงพ่อสัมมชโย) กลัวก็ต้องตาย ไม่กลัวก็ต้องตาย ทุกคน ล้วนตายหมด และก็เคยตายกันมาแล้วทั้งนั้น ความตายเป็นสิ่งที่เราจะต้องนำมาคิด คิดถึง เข้าใจว่าได้มาด้วยฝีมือ แล้วมีทิฏฐิมานะ ใครจะ มาเป็นกัลยาณมิตรชักชวนให้ทำความดี ก็จะถือ เนื้อถือตัว ไม่ต้อนรับบ้าง ไม่ยอมรับคำแนะนำบ้าง ความตายวันละนิด จิตแจ่มใส เพราะจะทำให้เรา แม้จะต้อนรับทางกายก็ตาม นี่เป็นสิ่งที่เรา ดำเนินชีวิตได้อย่างถูกวัตถุประสงค์ของการเกิด มาเป็นมนุษย์ จะไม่ประมาท จะสั่งสมบุญอยู่ ประกอบเหตุเอาไว้ เพราะมีความตระหนี่เราจึง มาลำบากลำเค็ญในชาตินี้ เพราะฉะนั้นลำเค็ญ ตลอดเวลา จะไม่คร่ำครวญเมื่อชีวิตลำเค็ญ ประเดี๋ยวประจำวก็จะหมดเวลาแล้ว สั่งสมบุญ เพราะรู้ว่า เราจะสำเค็ญอยู่ในโลกมนุษย์ไม่กี่ปี ก็ตายแล้วโดยเฉพาะอายุขัยเฉลี่ยมนุษย์ในยุคนี้แค่ เพราะฉะนั้น สำเค็ญก็สำเค็ญไม่นาน ยากจนก็ยากจนประเดี๋ยวประด่าว อย่าไปทุกข์ใจ กันเลย สั่งสมบุญกุศลกันไป เราไปเอาดีกันภพ เบื้องหน้า ไปศึกษาเรื่องเหตุและผลของการที่เรา มาเป็นอยู่ปัจจุบัน ผลที่เราลำเค็ญ ลำบาก อัตคัด เรื่องปัจจัยสี่ เป็นเพราะเราประกอบเหตุไว้ใน อดีตคือ ความตระหนี่ หวงแหนเสียดายทรัพย์ ไม่สั่งสมบุญเอาไว้ โดยเฉพาะเราอาจจะเป็นคนเคยรวย รวยมาก มีทรัพย์มาก พอมีทรัพย์มากใครมาชวน ทำบุญ เราก็อาจจะมีความคิดว่า เรารวยขึ้นมา เพราะหนึ่งสมองสองมือ ไม่ใช่เพราะอย่างอื่น ทำให้เราเกิดมีมานะทิฏฐิ และประมาทในการ ดำเนินชีวิต เราก็พยายามจะใช้ทรัพย์นั้นเพื่อ แสวงหาทรัพย์และแสวงหาความสุขต่อไป คือเรา กันไปเถอะนะลูกนะ ส่วนใครที่ร่ำรวยก็พึงคิดต่อไป รวยแค่ประ เดี๋ยวเดียวเช่นกัน จะรวย แสนล้าน ก็รวยประ เดี๋ยวเดียว ก็ต้องตาย แล้วจะรวยแค่ไหนก็ตาม มีบ้านที่พันหลังก็อยู่ได้ทีละหลัง มีเตียงกี่พันเตียง ก็นอนได้ทีละเตียง มีห้องกี่พันห้องก็นอนได้ทีละ ห้อง มีรถกี่พันกันก็นั่งได้ทีละคัน มันทีละคัน เท่านั้นเอง ที่เหลือก็ต้องเสียค่าบำรุงดูแลรักษา กันไป จ่ายกันไป ได้ปลื้มหน่อยที่ว่า เรามีเหนือ กว่าคนอื่น หรือเท่าคนอื่นเขา หรือที่คนอื่นเขาไม่มี ก็แค่นั้น แล้วก็ตาย มัวแต่ปลื้มกันอยู่อย่างนี้ หรือสนุกเพลิดเพลิน เพราะเรามีทรัพย์มาก สนุกสนาน เฮฮากันบ้าง หรือเอาทรัพย์ต่อทรัพย์ มัวแต่ทำมาหากินอย่างเดียว ไม่ได้สั่งสมบุญ เพลินกับสเตทเม้นท์ ดูตัวเลข ขึ้นไปหลักสอง แสนกว่าล้าน สามแสน สี่แสนล้าน อะไรต่างๆ ปลื้มไม่กี่ทีก็ตายแล้ว ถ้าไม่สั่งสมบุญเอาไว้ สิ่งที่เราสร้างไว้ ...ความตายเป็นสิ่งที่เราจะต้องนำมาคิด คิดถึงความตายวันละนิด จิตแจ่มใส เพราะจะทำให้เราดำเนินชีวิตได้อย่างถูกวัตถุประสงค์ของ การเกิดมาเป็นตนุษย์ จะไม่ประมาท บุญ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หน้าหนังสือทั้งหมด

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More