การสั่งสมบุญและความเข้าใจในกรรม : หน้า 13/42

ตอนที่เรามีบุญอยู่เป็นมนุษย์ ถ้าตายตอนนั้น แล้วมาเกิดใหม่เป็นมนุษย์ ไม่ได้อยู่ที่เดิม สิ่งที่เรา เคยสร้างไว้ ไม่ได้อยู่ที่เดิม เหมือนลูกคนขอทาน คนหนึ่ง อดีตเป็นเศรษฐี แต่เป็นคนตระหนี่ ไม่ สั่งสมบุญ พอตายแล้ว ได้มาเข้าท้องคนขอทาน พออยู่ในครรภ์มารดา ขนาดขอทาน ยังไม่มีใคร มีอารมณ์ให้ คลอดลูกออกมาพาไปขอทานที่ไหน ก็อด ลำบาก จนกระทั่งโตพอช่วยเหลือตัวเองได้ ก็ส่งกะลาให้ลูก ลูกเอ๋ย นี่คืออุปกรณ์ทำมาหากิน ของลูก ทีนี้พอถือไป ไปที่ไหนเขาก็ไล่ออกมาอีก แล้วแถมหน้าตาก็อัปลักษณ์เหมือนปีศาจคลุกฝุ่น อย่างนั้น แต่เพิ่งตายหยกๆ พอจะมีบุญระลึกชาติ ได้ เดินผ่านอดีตบ้านเก่าของตัว จำได้ นี่บ้านของ เรา นั่นลูกชายเรา แต่ใครจะไปจำได้ เพราะว่า อยู่ในยูนิฟอร์มใหม่ มาในมาดของลูกขอทาน ด้วยร่างกายที่อัปลักษณ์ ประดุจปีศาจคลุกฝุ่น อย่างนั้น ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปใช้ทรัพย์ของตัวในอดีต ชาติที่ตัวเคยรวย และสร้างมากับมือ เราจะไป อ้างสิทธิ์ว่า ชาติที่ผ่านมา ฉันเคยอยู่บ้านนี้ สร้าง มากับมือ ไม่เชื่อไปดูขุมทรัพย์อะไรต่างๆ อย่าง นั้นอย่างนี้ ก็ไม่มีใครเชื่อมีแต่จะจับโยนออกจาก บ้าน เพราะฉะนั้น ก็แปลว่า รวยก็รวยไม่กี่ปีใน เมืองมนุษย์ จึงควรนำทรัพย์ที่เราหามาได้ เอามา เป็นบุญต่อบุญ สมบัติต่อสมบัติกันดีกว่า มาทำ ประโยชน์ให้เกิดขึ้นแก่โลก มาสั่งสมบุญ เพราะ บุญจะได้เต็มที่ต่อเมื่อทรัพย์นั้นได้มาด้วยการ ประกอบสัมมาอาชีวะ การจะประกอบอาชีพ เป็นเรื่องสำคัญ ไม่ใช่ว่าอะไรก็ได้ ขอให้ได้ปัจจัย มาเลี้ยงชีวิต จะไปเบียดเบียนใครก็ได้ อย่าคิด อย่างนั้น เพราะว่ามันมีวิบากกรรมรองรับอยู่ เป็นกฎที่ไม่มีใครจะเอาชนะได้ ทุกคนภายในโลกนี้ แม้แต่พระเจ้าจักรพรรดิปกครองโลก ก็ยังตกอยู่ ภายใต้กฎแห่งกรรม เทวดาเหาะเหินเดินอากาศได้ ก็ยังตกภายใต้กฎแห่งกรรมทั้งสิ้น มนุษย์ยัง ขาดแคลนความรู้ตรงนี้ มามีความรู้ตรงนี้ต่อเมื่อ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าบังเกิดขึ้นมาโปรด จึงเป็น ความรู้สากลที่ทุกคนจะต้องศึกษาไว้ เพื่อจะ ดำเนินชีวิตได้ถูกต้อง เพราะฉะนั้น รวยก็ประเดี๋ยวเดียว อย่า ชะล่าใจ สั่งสมบุญเอาไว้ให้ดี และบุญจะต้องได้ มาจากทรัพย์ที่ประกอบสัมมาอาชีวะ นี่เป็นเรื่อง ที่ต้องศึกษาไว้ แม้ทรัพย์น้อย แต่หัวใจเกินร้อย เลื่อมใสในพระรัตนตรัยก็มีบุญใหญ่ได้ ได้บุญใหญ่ ไปสู่สุคติโลกสวรรค์ได้ นี่เป็นสิ่งที่ต้องศึกษากัน อานุภาพของทิศ ๖ (ตอนที่ ๒) เรียบเรียงจากพระธรรมเทศนา พระภาวนาวิริยคุณ (หลวงพ่อทัตตชีโว), ครั้งก่อนเราได้ศึกษากันมาแล้วว่า ทิศ 5 ประกอบด้วยตัวของเราเอง เป็นแกนกลาง แล้วแวดล้อมด้วยบุคคลอีก 5 กลุ่ม ซึ่งบุคคลแต่ละกลุ่มอ้วน มีความสัมพันธ์กัน ทั้งยังมีอิทธิพลต่อ ความเสื่อม ความเจริญ ความโง่ ความฉลาด สารพัดเรื่องราวกับเขา ในฐานะและหน้าที่ที่แตกต่างกันออกไป คนเรานั้นไม่ว่าจะเก่งกาจเพียงใด ก็ไม่สามารถเอาดีเพียงลำพังคน เดียวได้ เนื่องจากถ้ามองเข้าไปดูในตัวเองแล้วจะพบว่า พวกเราเป็นผลพวง ของทิศ 5 เพราะว่ามนุษย์เกิดขึ้นมาพร้อมกับความไม่รู้ทั้งสิ้น