วิธีเดินจงกรมของวัดพระธรรมกาย : หน้า 18/42

ส่วนวิธีเดินจงกรมของวัด พระธรรมกายไม่ได้ อย่างนั้น การเดินจงกรมของเรา ใช้วิธี กําหนดจิตเอาไว้ที่ศูนย์กลางกาย อย่างสม่ำเสมอ เพื่อทำความรู้สึก รู้ตัวอยู่ตลอดเวลา เหมือนอย่าง กับแมงมุมที่ชักใยทำรัง แต่แมงมุม ไม่ได้วิ่งอยู่ตามชอบรังที่ทำไว้ มัน กลับไปเกาะอยู่ตรงกลางรัง เพราะ เวลามีอะไรมาโดนรัง มันก็จะรู้ตัว เพราะฉะนั้น ที่พูดกันว่าวัด พระธรรมกายไม่ได้สอนให้เห็น จงกรมนั้น ไม่เป็นความจริง เพราะ วัดพระธรรมกายสอนให้เดิน ? หลวงพ่อตอบปัญหา พระภาวนาวิริยคุณ จงกรมกันอยู่ตลอดเวลา เดิน จงกรมกันตั้งแต่ปากประตูวัด จนกระทั่งเข้ามา ถึงตัววัดทีเดียว เราเดินจงกรมกันแล้ว แต่ว่า คนอื่นมองไม่ออกเองต่างหาก ส่วนคำถามที่ว่า ขณะที่ผู้ฝึกกำลังนั่งทำ การปรับระดับใจ จึงได้พูดแนะนำออกไป โดยไม่ ต้องรอให้เขาลืมตาขึ้นมาถามอีกเช่นกัน เมื่อใกล้จะครบ 4 ชั่วโมงเราก็รู้สึกว่า ระดับใจของเขาจะเป็นอย่างไร เพราะฉะนั้น จึง สมาธิอยู่นั้น ทำไมถึงต้องมีพระอาจารย์ค่อยพูด ให้คำแนะนำเขาอีกในระหว่างที่นั่งสมาธิใกล้จะ กล่าวน่าอยู่เป็นช่วงๆ ซึ่งไม่เหมือนกับสำนักอื่น พอถึงเวลาก็นั่งสมาธิกันเงียบไปเลย คําตอบสั้นๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ก็คือ สำหรับ ครบชั่วโมงนั้น การตอบปัญหาขณะกำลังนั่งสมาธิ อย่าง ชัดเจนและทันเวลานี้เอง ที่เป็นเทคนิคการสอน ผู้ที่มาใหม่ เรามีความจำเป็นต้องให้คำแนะนำกับ วิธีฝึกสมาธิอย่างหนึ่งของวัดพระธรรมกาย เขา ให้ครบทุกแง่ทุกมุม แล้วเทคนิคในการที่จะ ทำให้เขารู้ทุกแง่ทุกมุม ก็ควรจะเป็นในลักษณะว่า ขณะที่กำลังนั่งสมาธิอยู่นั้น ในช่วงเวลา ๑๐ นาทีแรกเขาจะติดปัญหาอะไร ซึ่งเรารู้อยู่ก่อนแล้ว เราก็พูดแนะนำเขาไปเลย ไม่ต้องรอให้เขาลืมตา ขึ้นมาถามหรอก พอเวลาผ่านไปอีกสักประมาณ ๑๕-๒๐ นาที เรารู้ว่าเขาจะเจออีกปัญหาหนึ่ง ซึ่งเป็นเรื่องของ เพราะในขณะที่เขาหลับตาทำสมาธิอยู่นั้น เสียง ของพระอาจารย์ผู้สอน ซึ่งเป็นเสียงที่อยู่ในสมาธิ ย่อมมีอำนาจ มีพลังที่จะโน้มนำให้ลูกศิษย์ที่ฝึก ใหม่ๆ สามารถยกใจให้เข้าสู่ความสงบได้เร็วยิ่งขึ้น เพราะฉะนั้น ด้วยเหตุนี้ที่วัดพระธรรม กายของเราจึงมีการนำนั่งสมาธิ ด้วยการให้พระ อาจารย์พูดแนะนำเป็นช่วงๆ อย่างพอเหมาะ พออมกัน ogle you one กาย หลวงพ่อตอบปัญหา พระภาวนาวิริยคุณ วิธีให้กำลังใจ เวลาไปเยี่ยมหรือดูแลญาติ ที่กําลังป่วยหนัก ถ้าหากเราลงไปเยี่ยมพบปมหมูป่ายหน้า เราควรจะให้กำลังใจเขาอย่างไรดีเจ้าคะ ? ตอบ หลวงพ่อขอตอบรวมๆ ก็แล้วกัน สำหรับ ผู้ป่วยทั้งที่ป่วยหนักและป่วยไม่หนักนั้น แบ่งออก ได้เป็น ๒ ประเภทด้วยกัน คือ ประเภทที่ ๑ ไม่สนใจศึกษาธรรมะ และการปฏิบัติธรรม ผู้ป่วยซึ่งแต่ไหนแต่ไรมา ไม่ เคยสนใจศึกษาธรรมะเลย ใน ฐานะที่เขากับเราคุ้นเคย สนิทสนม หรือเป็น ญาติกันด้วยซ้ำ เมียเขาป่วย หนัก โอกาสที่จะ ได้กลับบ้านอีกครั้ง