หลวงปู่วัดป่านํ้า ภาษเจริญ และการบรรลุธรรม : หน้า 11/70

วันเพ็ญขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๐ พุทธศักราช ๒๕๖๐ คือวันที่พระเดชพระคุณ-พระมงคลผนฺธุ์ (สด จนทุโลโร) หลวงปู่วัดป่านํ้า ภาษเจริญ มีบารมีเต็มเปี่ยมในระดับที่พรรษามีอาจขาวกันการบรรลุธรรมของท่าน ทำให้ท่านสามารถเข้าถึงพระธรรมภายในคำคืนนี้ และมีผลให้โลกนี้สว่างไสวขึ้นอีกครั้งด้วยแสงแก้วแห่งพระธาตุนตรัย เย็นวันนั้น ภายในอัฐสบวัดโบสถ์บูรณ์ ตำบลบางคุณเงี๊ยง อำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี พระเดชพระคุณหลวงปู่ ตั้งสัจจากิฐฐานว่า “ถ้าเรานั่งลงไปครั้งนี้ไม่เห็นธรรมที่พระพุทธเจ้าต้องการ เป็นอันไม่ลูกจากที่ฉันหมดชีวิต” นี่เป็นเพราะท่านตระหนักดีว่า ธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบรรลุนี้ เป็นสิ่งที่มีคุณค่ายิ่งกว่าชีวิต ในวันนั้น ท่านยังตั้งมโนปณิธานวว่า ถ้าท่านได้บรรลุธรรมที่พระสัม- สัมพุทธเจ้าบรรลุแล้ว ท่านจะเป็นทนายแก้ต่างยันต์คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไปตลอดชีวิต หลังจากบรรลุธรรมแล้ว พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ มุ่งมั่นค้นคว้าและเผยแผ่วิชาธรรมกายตลอดชีวิตของท่าน โดยนำสิ่งที่สึกซึ่งมาแนะนำให้เราปฏิบัติด้วยวิธีง่าย ๆ จนสามารถเข้าถึงได้ด้วยตัวเอง และสรุปเป็นคำสอนสั้น ๆ ว่า “หยุดเป็นตัวสำเร็จ” นอกจากนั้น พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ยังมีมโนปณิธานที่จะรองสัตว์นสัตว์เข้าสู่พานให้หมดทุกภูมิเลยทีเดียว ท่านจึงเป็นผู้มีพระคุณอย่างยิ่งต่อมนุษย์และสรรพสัตว์ทั้งปวงอย่างยากจะหาผู้ใดเปรียบได้ ถ้าหากไม่มีพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ ก็จะไม่มีการค้นคว้ารืออธิบายวิชาธรรมกายกลับคืนขึ้นมาใหม่ พวกเราก็จะไม่รู้จักแผนผังชีวิต ๑๘ กาย ไม่รู่ว่า “พระธรรมกาย” มีอยู่ในตัวของทุกคน และไม่รู้ว่าจะปฏิบัติให้เข้าถึงได้อย่างไร การมาเกิดเป็นมนุษย์ของเราในชาตินี้ ก็จะเสียโอกาสไปมากมาย ชนิดที่อาจจะมีใครประเมินความเสียหายได้ครบถ้วน