การศึกษาพระพุทธศาสนาและการทำสมาธิ : หน้า 52/68

ปี พ.ศ. ๒๕๕๕ ตอนเป็นนักศึกษา เพราะอำนาจสนใจศึกษาของสมาธิ จึงสนใจพระพุทธศาสนาด้วย "เมื่อวัดครั้งแรก สิ่งที่ประทับใจคือคำสอนของครูบาอาจารย์ของวัดพระธรรมกาย ที่สอนให้เรารู้จักการมองตัวเอง ฝึกฝนตัวเอง ซึ่งเป็นสิ่งที่คนเรามักจะมองข้ามไป เพราะเราศึกษาหาความรู้ต่าง ๆ ในโลกตั้งแต่เกิด และมองแต่สิ่งนอกกายน จนบางครั้งบางทีเราเองก็ลืมไปว่เราเป็นใคร "เมื่อวัดสอนให้เรามองเข้ามาในตัว เรียนรู้จากตัวเองก่อนว่าในตัวเรามีอะไรดีบ้าง มีนิสัยเสียอะไรบ้างที่เราต้องแก้ไข ซึ่งจากตรงนี้ทำให้เรารู้จักตัวเอง เห็นตัวเองชัดเจนขึ้น จึงจะเริ่มฝึกนิสัยให้ดีขึ้นได้ ซึ่งการฝึกนั้น คือการฝีกด้วยการทำความดี มันง่ายมาก เพียงแค่ทำทาน รักษาศีล และเจริญสมาธิทำให้หยุดนิ่งจนพบความสุขภายใน ซึ่งคอนแสนต์ของการฝึกฝนตัวเอง จะทำให้เราเป็นคนที่ดีขึ้นในทุกด้าน เป็นคนที่ดีสงบสุขและโศกต้องการ "อีกสิ่งหนึ่งที่วัดนี้สอน คือเรื่องของศีล ซึ่งไม่ได้มีความสำคัญเฉพาะคนที่เข้าวัด แต่เป็นบทปฏิบัติที่ควรนำไปใช้ในชีวิต และเป็นมาตรฐานความดีของการเป็นมนุษย์ "นอกจากนี้ คำสอนหลักที่สำคัญอีกประการหนึ่งของพระพุทธศาสนา คือ การทำสมาธิ เมื่อเราทำสมาธิจิตใจสงบแล้ว เราจะพบความสุขจากภายใน "การทำสมาธิ คือ การเอาใจใส่ในตัวเราในจุดที่หนึ่ง ๆ เมื่อใจจี่นึ่ง ๆ จะทำให้การทำงานของใจก็ดีขึ้น บริสุทธิ์มากขึ้น เราก็จะเห็นโลกไปตามความเป็นจริง เหมือนแก้วที่ใส่น้ำ พอ นำนี้ก็จะมองทะลุได้ ใจของเราก็เห็นกัน เมื่อใจหยุดนั่ง ก็จะเห็นความสงบจากภายใน "เราจะประคองทั้งสติและความสงบให้ลุดพร้อมกัน จนกระทั้งใจหยุดนั่งนิ่งอยู่ภายใน ซึ่งจะมีความสุขที่แท้จริงเกิดขึ้นในตัวเรา ความสุขที่อิสระและอิ่มเอม โดยที่เราไม่ต้องการปัจจัยอะไรจากภายนอกมาเติมเต็มเลย "เมื่อเข้าใจพระพุทธศาสนาอย่างนี้แล้ว อตมา จึงตัดสินใจบวชในพระพุทธศาสนา เพราะนี่คือชีวิตที่งาม.."