การบวชสามเณรและประสบการณ์แห่งความภาคภูมิใจ : หน้า 9/64

สามเณรเป็นหนึ่ง ศีลง่าย หรือเรียกสั้น ๆ ว่าสามเณรนิบ ที่หลายคนรู้จักกันในนามสามเณรผู้ท่องจำนำและสามารถฎบันที่ทำรวบรวมภาค ปริโอท ที่ ๑ ครบทุกหมวด และยังสอบได้เปรียญธรรมประโยค ๑-๒ ในขณะ bew อายุแค่ ๑๓ ปีเท่านั้น ซึ่งก็ต้องขอขอบว่่าสามเณรไม่รู้ฐิที่สามารถทำได้เช่นนี้ ! อะไรเป็นจุดเริ่มต้นของการบวชสามเณร ?ย้อนกลับไปเมื่อ พ.ศ. ๒๕๕๕ ครับ ตอนนั้นสามเณรยังไม่ได้บวช อายุแค่ ๖ ขวบ วันหนึ่งญาติผู้พี่นั่งรถทัวร์กลับมาเยี่ยมบ้านในลักษณะ โถนผม ใส่ชุดสีม่วง ๆ ทำให้สามเณรไม่เข้าใจว่า พี่เขาไปทำอะไรกัน เห็นบอกแต่ว่าบวชเณรมา ซึ่งพอสามเณรฟังแล้วก็ยังไม่เข้าใจหรอกว่าการบวชเณรคืออะไร แต่ความรู้สึกข้างในบอกว่าต อยากไปบวชมาก ๆ จึงขอขึ้นรถทัวร์ตามไปด้วยโดยที่ไม่เตรียมอะไรไปเลย เพื่อไปบวชสามเณรภาคฤดูร้อนในวันที่มันเลยครับ จากการตัดสินใจอย่างรวดเร็วขณะนี้ จึงทำให้โยมพ่อโยมแม่ไม่ทันตั้งตัว ท่านทั้งสองจึงจัดหาของใช้ที่จำเป็นส่งตามไปในภายหลัง และได้บวชเป็นสามเณรจนกระทั่งจบโครงการครับ หลังจากนั้น พอถึงช่วงปิดเทอมทีไร สามเณร ก็จะขอโยมพ่อโยมแม่มาบวชสามเณรภาคฤดูร้อนต่อเนื่องทุกปีตั้งแต่นั้นจนปัจจุบัน จนจบประถมศึกษาปีที่ ๖ รวมแล้วก็ว่าว ๗ ครั้ง ซึ่งทุกครั้งสามเณร ก็ไม่อยากจะลาออกเลย มักจะอยู่ในสุดท้ายของโครงการ และเมื่อจำเป็นต้องกลับบ้าน สามเณร ก็จะชอบที่จะให้โยมแม่โกนผมให้เหมือนกันตอนที่บวช เป็นสามเณรอีกด้วยครับ เมื่อจบ ป. ก็สมัครเป็นสามเณรประจำพระธรรมกายทันทีครับ ทำไมถึงอยากบวชเณร ?สามเณรชอบชีวิตนักบวช เวลาคุณครูให้เขียนว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร สามเณรจะเขียนทุกครั้งว่า อยากเป็นสามเณร การบวชเป็นสามเณรทำได้จนเพื่อนใหม่ทุกปี และยังได้ฝึกตัวในด้านต่าง ๆ ซึ่งโยมพ่อโยมแม่ก็ชอบด้วย เพราะหลังจากบวชจบโครงการแล้วก็เป็นเด็กดีกัน จนโยมพ่อโยมแม่เห็นว่าลูกเปลี่ยนแปลงไป เช่น รู้จักพับผ้าม เก็บที่นอน ซักผ้า ซึ่งนอกจากจากซักผ้าของตัวเองแล้ว ยังซักชุดขาวให้โยมแม่ด้วย ทำให้โยมแม่เปลี่ยมและชมใหญ่เลย รู้สึกภาคภูมิใจตัวลูกมากขึ้นไปอีก