หลวงพ่อคูณปัญหา: ความประเสริฐของการให้พร : หน้า 55/68

หลวงพ่อคูณปัญหา ถาม : เวลาพระให้พร ท่านให้อะไร และผู้ทำบุญได้อะไรจากการรับพรนั้น ? ตอบ : คำว่า “พร” มาจากคำว่า “วร” เป็นคำคำเดียวกับคำว่า “พระ” ซึ่งแปลว่า “ประเสริฐ” ดังนั้นให้พร ก็ คือ ให้ความประเสริฐ ความประเสริฐของพระอยู่ตรงไหน แตกต่างอย่างไรกับความประเสริฐของคน เพราะความจริงแล้วคนเกิดมาก็ต้องแก่ เจ็บ ตาย เหมือนกันทั้งนั้น ไม่ว่าจะอยู่บ้านหรืออยู่ต่าง ความประเสริฐของมนุษย์นั้น อยู่ที่การปราบกิเลสในตัวได้มากเท่าไร ก็เป็นความประเสริฐของผู้นั้นมากเท่านั้น ก็ส่ิงที่ส่งอยู่ในใจเราอยู่นั้น คืนนำทำกรรมชั่ว เพื่อนมนุษย์ทั่วทั้งโลกก็มิกลิเลสฝังอยู่ในใจ ดอับบีบันให้ทำกรรมชั่วเหมือนกัน ถ้าปล่อยตัวปล่อยใจตามอำนาจกิเลส ก็จะทำให้ความคิดดูกูได้อำนาจความโลภ ความโกรธ ความหลง แล้วคาถูฎ การกระทำ ที่เป็นผลจากความคิดนั้น ก็พูด ทำ ด้วยอำนาจของความโลภ ความโกรธ ความหลง แล้วความชั่วต่าง ๆ ก็เกิดตามมา นี้นี่ไม่ดีต่าง ๆ ก็จะเกิดตามมา ในทางตรงข้ามใครตั้งใจฝืนระเลสไม่ตามอำนาจกิเลสในตัว และไม่ทำตามอำนาจแห่งของเพื่อนมนุษย์ที่เป็นกระแสอยู่อีก บาปก็ไม่เกิด ความชั่วใด ก็ไม่เกิด แต่บุญเกิด เมื่อบุญเกิดขึ้นมาเพียงใด ใจก็ผ่องใส่มากขึ้นเพียงนั้น แล้วความผ่องใส ความสงบ ที่เกิดขึ้นนั้นมากเท่าใด ก็จะดำรงเก็บเสิ่งที่ออ่นอุ่มใจได้มากเท่านั้น. นี้สิจะไมด้าง ๆ ก็จะถูกทำลายไปด้วย นิสัยู้ ๆ ก็จะเกิดขึ้นมาแทน ท่านจึงสรุปว่า ความประเสริฐคือการฝืนใจไม่ตามอำนาจกิเลส ซึ่งมีผลทำให้เสิ่งถูกทำลายไปด้วย เป็นกุศลดี แล้วจึงมีที่เกิดตามมาคือ ใจอยู่ในตัวไม่หนีเทียว บูญก็เกิดนิสัยดี ๆ เพิ่มขึ้น ความประเสริฐของพระนั้นอยู่ตรงที่เมื่ยงไม่หมดกิเลส แต่ว่าตัวเองยังดีไม่พอ แล้วก็ด้วยว่าวิธีแก้ไขจะต้องอาศัยคำสอนของท่านจริง ๆ คือ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า นำมาเป็นแม่บทในการแก้ไขตนเอง จึงตั้งใจบูชเพื่อจะปราบกิเลสตามที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอนเอาไว้ ภูมิพิเศษ ๒๕๖๓ อยู่ในบุญ ๕๓