การฝึกสมาธิและความสำคัญต่อชีวิต : หน้า 56/68

สมาธินั้นเป็นงานเพื่อชีวิต เป็นหน้าที่ที่จะต้องทำให้ได้ ฝึกทำให้เป็น เหมือนอย่างที่เรามีหน้าที่ต้องหายใจ แม่ใครที่ปฏิบดีมีสติดี นิสัยใช้ได้ แต่ตอนอารมณ์อุ่นๆ เช่น เวลาโกธรใครอยู่ ไม่ว่าเขาจะพูดดี พูดถูกอย่างไร ก็รับไม่ได้ เพราะมีฝุ่นจับใจเข้าแล้ว ทำให้ไม่สะอาด ความโลกโกธรหลง เป็นเหมือนกับฝุ่นเปื้อนใจ นิสัยไม่ดี ก็เหมือนสีย้อมใจ เผลอไปทำอะไรรุ่งในใจ อย่างไร ก็ได้ความทุกข์เข้ามาหาตัว เราสงเคราะห์กันไหม ครั้งใดที่ใจเล่นออกไปนอกตัวด้วยความโลก โกธร หลวงก็ยำที่จะแสดง ทำอะไรให้ได้ไม่ดี ไม่เหมาะ แต่เข้าใจอยู่ในตัว ตอนนั้นเราจะเป็นคนมีเหตุมีผลตั้งแต่แรก เพราะใจที่หนึ่ง ใจที่สอง ใจที่เป็นกลาง ๆ ความโลก โกธร หลวงจะไม่เข้าสา แล้วใจจะเริ่มมองเห็น ชัดว่าอะไรถูก อะไรก้อง อะไรไม่ควร โดยไม่ต้องไปหามเตอร์ที่ไหนมาวัดเลย เพราะใจนี้ ใจใส ไม่มีเอนอ่อนอิ่มไปด้านใดด้านหนึ่ง ธรรมชาติดีของใจตอนที่ใจของอยู่ในตัว จะทำให้เรามองเห็นสิ่งต่าง ๆ ไปตามความเป็นจริง นี้คือเหตุผลที่เราต้องมาฝึกสมาธิให้ดี การฝึกสมาธิ คือ การฝึกเก็บใจเอาไว้ในตัว ไม่ยอมให้ใจมันเปิดบิเข้าไป ถ้าใจนี้เด็ดไปนอกตัวจะถูกกระตุ้นให้เกิดความโลก ความโกรธ ความหลงได้ง่าย ดังนั้นตำแหน่งแห่งใจที่ควรอยู่กับเนื้อกับตัว อยู่ในตัวของเรา อยู่ในกลางตัวเรา ในเมื่อสมาธิทำให้เรามองเห็นถูกต้องตามความเป็นจริง ว่าอะไรถูก อะไรผิด อะไรดี อะไรชั่ว อะไรควร ทำ อะไรไม่ควรทำ โดยไม่ต้องออกซี่เมตอร์อื่นใดบวด ดังนั้นคนฉลาดที่จะต้องการความสุขตลอดชีวิต ต้องมองออกว่ามันเป็นงานเพื่อชีวิต เป็นหน้าที่ที่จะต้องฝึกทำให้ได้ ฝึกทำให้เป็น เหมือนอย่างที่เรามีหน้าที่ต้องหายใจ ชีวิตจึงยังอยู่ได้