การค้นพบเอกสารเกี่ยวกับพระพุทธรูป : หน้า 31/60

นี้เป็นข้อความที่อ่านได้จากภาพ: "อันดับ ในระหว่างที่ผู้เขียนกำลังเรียนเรียงต้นฉบับอยู่นี้ ผู้เขียนยังได้รับข่าวที่น่ายินดีจากผู้ช่วยวิจัยของสถาบันฯ (คุณรวเมษ มาลาศาสตร์) เพิ่มเติมว่า ในระหว่างการเก็บข้อมูลเพื่อการศึกษาวิจัยอยู่นั้น เขาได้เดินทางไปยังจุดหมายเหตุแห่งชาติ พระนคร (ท่าวาสุกรี) แล้วได้พบเอกสารเกี่ยวกับการหล่อพระพุทธรูป ชื่อเรื่องว่า “ปุชุปรวาน วิจิตรสูตร-กะ-ทำมัสคัมทั้งมวล, วิจิตรอังคึ่พระเจ้...” เป็นเอกสารตำราที่เขียนบนกระดาษสาในอักษรธรรมล้านนา ๑ ผก (๑ เล่ม) จำนวน ๑๖ แผ่น พบว่าด้านในกลางจารยืนตั้งแต่จุลศักราช ๒๗๐ ซึ่งเอกสาร “ปุชุปรวาน” ดังกล่าวนี้มีปรากฏภาวะทางกายอยู่ในอรรถบทนี้ด้วยโดยปรากฏอยู่ในหน้าที่ ๘ และ ๒ บรรทัดแรกของหน้า ๑๙ ด้วย ดังนั้นจึงน่าจะเป็นเอกสารฉบับเล็กไว้สำหรับพระภิกษุประกอบพิธีกรรมพิกัดตัวในเวลาเดินทางไปสวดในพิธีพุทธาภิเษก การหล่อพระพุทธรูปต่าง ๆ เนื่องจากโดยปรกติแล้ว คาถากรรมถวายจะขึ้นต้นด้วยพระบาลัยว่า “สุพุทบุณฑิตบารมีสี” เป็นอาทิตย์ แต่พบนี่ขึ้นต้นด้วยคำว่า “สุพุทธบุณฑิตบารมี” สองคำนี้บ่งบอกคำว่า “สี” ในภาษามนานามีความหมายว่า “ตรียะ” หรือ “หัว” ซึ่งตามความเห็นของ ดร.กิษย์เอื้อเกษม นักวิจัยอาวุโสของสถาบันวิจัยนันทอุติธรรมชัย (DIRI) นี้ได้ให้ความเห็นไว้ อย่างน่าสนใจว่า “การที่เราเห็นบทกาถามมภายถูกจารไว้ในลักษณะนี้ผสมคำศัพท์เมืองแบบนี้ อาจสันนิษฐานว่าเป็นการเขียนกำกับไว้สำหรับพระเถราจารย์ผู้สวดประกอบเองจะได้ใช้ได้อย่างสะดวก เหมือนเป็นสมุดบันทึกส่วนตัว และประกอบกับขนาดของพับสานนี้มีขนาดไม่ใหญ่นัก การจะพกพาไปรบโอกาสต่าง ๆ จึงเป็นไปได้โดยง่าย ทั้งนี้ก็เพราะเอกสารนี้เพิ่มเติมนั้นน่าทำให้เราสามารถบอกได้เช่นกันว่า คาถากัมภีร์นี้คงเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวาง ถือเป็นนมงคลคาถาพระเถราจารย์ในยุคนั้นใช้สวดกันเป็นการทั่วไปได้” ด้วยเหตุนี้ ข่าวการพบเอกสาร “ปุชุปรวาน” ข้างต้นจึงเป็นข้อยืนยันที่ดีกว่าหนึ่งว่าเรื่องคาถากรรมภายในนั้นเป็นของที่มีมาแต่ดั้งเดิมอย่างแท้จริง ซึ่งอาจจะต้องมีการศึกษาค้นคว้าให้ถูกต้อง ละเอียดถี่ถ้วนกันต่อไป ด้านที่ผู้เขียนเคยกล่าวไว้อส่อว่า บทคาถากรรมของนั้นนี้ได้เป็นของใหม่โดยเฉพาะเมื่อ คณะนักวิจัยของสถาบันวิจัยนิทอุติธรรมชัย (DIRI) ได้ศึกษาเพิ่มเติมขึ้นก็ยังพบความเก่าแก่และความสดใสอย่างน่าประหลาดใจ ซึ่งที่เอกสารหลักฐานต่าง ๆ เหล่านี้อยู่คนละยุคคนละสมัย ถูกค้นพบมาจากคนละพื้นที่ที่เคยนับแผ่นพระพุทธศาสนามาแต่ก่อน และในพื้นที่ที่ยังนับถือพระพุทธศาสนาอยู่ ความเชื่อมโยงอันนี้กำลังคงเคลื่อนเข้ามากันอย่างต่อเนื่อง และจะเป็นคำตอบที่ดีมากขึ้นเรื่อย ๆว่า เรื่องราวของธรรมภาย่นั้นเป็นความจริงแท้เพียงใด ซึ่งความสำเร็จนี้จะดีขึ้น ๆ ในยุคของเรา ก็จะช่วยทำให้ความจริง *ความคิดเห็นของ ดร.กิษย์เอื้อเกษม (วันที่ ๑๑ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๖๓)* กรกฎาคม ๒๕๖๓ อยู่ในบุญ