ชีวิตและการบวชของสามเณร : หน้า 10/62

ทำงานบ้านเพิ่มขึ้นจากปกติ อีกทั้งโยมแม่ของสามเณรยังมีเทคนิคสอนลูกคือ เวลาสามเณรโกธรหรือโมโหจากการเล่นเกมบ้าง ไม่ได้ดังใจบ้างโยมแม่จะพาไปนักระจกแล้วบอกว่า “ดูสิ มีแก้อยู่ในกระจกด้วย” พอสามเณรเห็นอย่างนี้ก็เลยทำให้คิดได้ แล้วจิตใจดีสงบลง แม้สามเณรบวชตั้งแต่วัยเด็ก แต่ก็ปรับตัวเข้ากับหมู่คณะได้ไม่ยาก เพราะโยมยาย โยมแม่ฝึกให้สามเณรมีความรับผิดชอบ ทำอะไรเป็นตั้งแต่เล็ก ๆ เช่น กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน นั่งสมาธิขัดโรงกราบเท้ายายกราบเท้าแม่ก่อนนอนทุกคืน ก่อนสามเณรจะตัดสินใจบวชยาว ได้เกิดเหตุการณ์หนึ่งขึ้น คือ ช่วงที่บวชในโครงการน้อมเกล้าฯปรญฎรรม มีวันหนึ่ง..ขณะสามเณรทุกๆรูปนั่งสมาธิรวมกันอย่างสงบสงบ สามเณรล้มล้มชืนมา ปากวาดว่าภาพแห่งความสงบนี้ของทุกคนทำให้สามเณรรู้สึกว่ามีพลัง ในตอนนั้นสามเณรบอกตัวเองว่า สามเณรอยากนั่งสมาธิอยู่ในหมู่คณะแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ภาพหมู่คณะแบบนี้คงมีสามเณรเป็นหนึ่งในนั้นตลอดไป สามเณรมีหมู่คณะที่ถูกต้องแล้ว หลายคนมีชีวิตที่ดีขึ้นเพราะตัดสินใจเข้ามาอยู่ในเพศภาวะนี้ สามเณรคิดว่าชีวิตแบบนี้เป็นชีวิตที่เปรียบเสมอที่สุดแล้ว หลังจากบวชฤดูชีวิตแล้ว สามเณรจะตั้งใจเรียนบาลีจนจบ ป.ธ.9 เพราะอยากเป็นพระอาจารย์สอนบาลี และสอนให้คนเข้าใจชีวิตในวัฏสงสาร เพราะสามเณรอยากเป็นแสงสว่างให้แก่โลกใบนี้ การที่สามเณรมีชีวิตที่เปรียบเสมอที่สุดแบบนี้ได้ ก็เพราะมีโยมแม่ โยมลุง และคนในครอบครัวทุกคนเป็นแสงสว่าง เป็นกลจักรนิมิตรให้ และการที่ทุกคนในครอบครัวสามเณรเข้ามาสู่เส้นทางอันวิเศษนี้ได้ ก็เพราะมีหลวงพ่อ มีวัดพระธรรมกายครับ...