ข้อความต้นฉบับในหน้า
คำอ่านจากภาพ:
สำหรับการชวแงชีวิตในวันวิสาขบูชานั้น ถือเป็นความโชคดีมีบุญอย่างยิ่งของสามเณร เปรียญธรรมหฺหลาย ที่ได้รับใช้ในวันที่ดีที่สุดสมบัติได้ตั้งปณิธานสละชีวิตไว้ในพระพุทธศาสนา ดังอวฑูของหลวงพ่อมัมมิชัยที่เคยกล่าวไว้ต่อไปนี้
"...วันเว่าชบษาเป็นวันที่รุ่งและดีที่สุด คือ วันที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประสูติ ตรัสรู้ และปรินิพพาน ในวันเพ็ญขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๖ เป็นวันที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงชนะมาร ลูกสามเณรของหลวงพ่อจะได้ชนะมาร ปราบมาร ปหานกีสล ทำวิชาชาธรรมกายตามมหาปุญญ์อาจารย์ไปตลอดทั้งสายย ทั้งละเอียด... การตัดสินใจของชีวิตเหมือนกันเป็นการประกาศศักดา เราจะทุ่มทั้งชีวิตของเราไปข้างหน้าโดยไม่เหลียวหลังกลับ เหมือนเราทุ่มข้าวสละชีวิตทั้งชีวิตไว้ในพระพุทธศาสนา เมื่อวาชไปแล้วต้องรักษาฤดูการและปณิธานของตนเอง สิ่งยังไม่สมบูรณ์ เช่น การศึกษายังไปไม่ถึงเปรียญธรรม ๙ ประโยค ถ้าเรายังมีความตั้งใจอยู่ก็ไปให้ถึง หรือถ้าใครมีความรู้ความสามารถสติปัญญาไปไม่ถึง ก็ช่วยกันทำงานพระศาสนา..."
bottom left: ๖๖ อยู่ในบุญ พฤษภาคม ๒๕๕๔