การบวชและการเรียนรู้ธรรมะตั้งแต่เยาว์วัย : หน้า 15/62

การมาวัดตั้งแต่เล็ก สามเณรก็คิดว่าเป็นสิ่งที่ดีมาก อย่าคิดว่าเด็ก ๆ ไม่เข้าใจธรรม เพราะธรรมะจะซึมเข้าไปโดยไม่รู้ตัว ธรรมะจะทำให้สันเองได้ อย่างตอนเด็ก ๆ ถโดนเพื่อนแกล้ง เพื่อนล้อ สามเณรก็จะคิดว่friends เองนั้นเป็นเพราะเขาเห็นเราอยู่ในสายตา การแกล้งเป็นการที่เพื่อนเข้าหาเราอีกแบบหนึ่ง หรือเป็นวิธีเล่นกับเราอีกอย่างหนึ่ง พอดีแบบนี้เราก็จะไม่โกรธ ไม่กลัีงคืน แถมยังทำให้เรามีความสุข หลังกจากบวชพระแล้ว สามเณรก็เป้าหมายอยากที่จะนั่งสมาธิ อยากเข้าถึงความสุขภายใน เพื่อยืนยันคำสอนของหลวงปู่ หลวงพ่อ ว่าพระธรรมกายภายในมีอยูจริง จนสามารถพูดได้อย่างเต็มปากเต็มคำ การที่สามเณรตั้งใจบวชดูชีวิตเป็นพระอยากทำตัวให้ดี แล้วก็อยากให้โยมพ่อโยมแม่ได้บูชา สามเณรเองนั้นเราอยากที่สุดเท่าที่จะเยอะได้ สุดท้ายนี้ สามเณรอยากบอกว่า การที่ใครคนหนึ่งจากบ้านนมตั้งแต่เด็ก ๆ และอยู่มารื่เรื่อ ๆ ว่ายากแล้วนั้น การที่จะอยู่ให้รุ่งบวชุดชีวิตได้ถือว่ายากกว่า บางทีสามเณรบางรูปมีกำลังใจดีอยากบวชไปเรื่อย ๆ แต่พ่อแม่ไม่เห็นด้วย ให้ลอกออกไปมีก็มีปัญหาอื่น ๆ จนกระทั่งต้องออกไปมีกว่าจากผ่านมาจริงจุดนี้ก็ได้ ๘-๙ ปี ที่ต้องทุ่มฝึกตัวมา จากวันแรกที่เห็นเพื่อนบวชด้วยกันประมาณ ๑๐๐ รูป ผ่านมาอาทิตย์หนึ่งเหลือประมาณ ๑๘๐ รูป ผ่านมาปีหนึ่งเหลือ ๘๐ รูป พอครบอายุวชนพระได้ในปีนี้และมีความตั้งใจบวชดูชีวิตเหลือแค่ ๔ รูปเท่านั้น ดังนั้นคำว่า "บวชชีวิต" คือคำยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว...