เรื่องราวของช่างทองและพระเจดีย์ : หน้า 20/80

ด้านทิศเหนือของพระเจดีย์ที่ยังไม่เสร็จ เพราะยังขาดทองอยู่เป็นจำนวนมาก โยมอุปัฏฐากที่มีทองก็บริจาคทอง ที่ มีเงินก็ถวายเงินไปแลกซื้อทองอีกทีหนึ่ง เมื่อเดินมาถึงบ้านนายช่างทอง ซึ่ง บังเอิญว่ากำลังทะเลาะกับภรรยาพอดี ช่างทองจึงระบายโทสะโดยไม่ยั้งคิดว่า “ท่านจงโยนพระศาสดาของท่านลง น้ำไปเถอะ อย่ามาวุ่นวายแถวนี้เลย” ภรรยารีบเตือนสติสามีว่า “พี่ทำ กรรมหนักเสียแล้ว พูดกระทบ พระพุทธเจ้า มันบาปหนักมากนะพี่ พี่ไม่ควรไปว่าพระพุทธเจ้าผู้เป็นนาถะของโลกเลย” ช่างทองได้ฟังดังนั้นก็เกิดความสลดใจ รีบ เข้าไปขอขมาต่อพระเถระ แต่พระเถระกล่าวว่า “ท่านไม่ได้ล่วงเกินอาตมาเลย ท่านล่วงเกิน พระบรมศาสดาต่างหาก” ท่านแนะนำให้ช่างทอง ทำหม้อดอกไม้ทองคำสามหม้อ ไปบรรจุไว้ภายใน พระเจดีย์ที่กำลังก่อสร้าง ซึ่งเป็นสถานที่บรรจุพระ บรมสารีริกธาตุ แล้วจึงค่อยมากล่าวคำขอขมาต่อ หน้ามหาเจดีย์ ช่างทองก็ทำตามคำแนะนำทุกอย่าง ด้วยผลกรรมที่ช่างทองได้ว่าร้ายต่อพระบรมศาสดา ผู้บริสุทธิ์ยิ่ง แม้ตนได้ขอขมาไปแล้วก็ตาม แต่ วิบากกรรมยังส่งผลให้ช่างทองถูกลอยน้ำถึง ๗ ชาติ และด้วยบุญจากการที่ได้ร่วมกันสร้างพระเจดีย์ ก็ได้มาโอบอุ้มช่วยให้รอดพ้นจากภยันตรายได้ทุกครั้ง แม้ในภพชาติสุดท้าย ท่านจะถูกลอยน้ำ แต่บุญก็ได้มาโอบอุ้มเอาไว้ ทำให้รอดจากการจม น้ำตาย มีผู้นำไปเลี้ยงดูเป็นอย่างดี เมื่อถึงคราว แต่งงานจะแยกครอบครัว บุญจากการทำหม้อ ดอกไม้ทองคำ ๓ หม้อไปบรรจุไว้ในพระมหาเจดีย์ ก็ส่งผลทำให้มีภูเขาทองผุดขึ้นหลังบ้าน ทำให้ท่าน ได้รับแต่งตั้งเป็นมหาเศรษฐีประจำเมือง ต่อมา เมื่อเศรษฐีตัดสินใจออกบวช ได้ มอบมรดกให้ลูกชายทั้งสามได้ครอบครองสืบไป โดยยื่นจอบเพชรด้ามทองให้ลูกชายคนโต บอกให้ ไปขุดตามใจชอบ ลูกชายคนโตกับคนกลางไม่ สามารถขุดได้ เพราะไม่เคยทำบุญกับพ่อเอาไว้ ครั้นลูกชายคนเล็กขุดดูบ้าง ก็เป็นเหมือนสับดิน เหนียว เศรษฐีได้บอกลูกๆให้ทราบว่า ภูเขาทองนี้ เกิดขึ้นเพื่อตนกับลูกชายคนเล็กเท่านั้น ไม่ใช่ของ สาธารณะแก่คนทั่วไป หากลูกทั้งสองต้องการก็จง ขอเอาจากน้องคนเล็กเถิด จากนั้นก็ได้อำลาลูกๆ ทุกคนออกบวช ท่านใช้เวลาบำเพ็ญสมณะธรรม อยู่ไม่นาน ก็ได้บรรลุพระอรหัตผล สมบัติอจินไตย...เคียงคู่ผู้มีบุญ.. เราจะเห็นว่า ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะได้สมบัติ อจินไตยทั้งนั้น ซึ่งไม่จำเป็นว่าจะต้องเป็นภูเขาทอง อย่างเดียว เราอาจได้ครอบครองโคตรเพชร ได้ ภูเขาเพชรภูเขาพลอย ได้มหารัตนปราสาท ได้ต้น กัลปพฤกษ์ที่อำนวยความปรารถนาทุกอย่าง ได้ ขุมทรัพย์ตักไม่พร่อง เป็นต้น แล้วแต่บุญพิเศษที่ เราได้สั่งสมเอาไว้ ซึ่งกว่าที่ใครสักคนจะได้สมบัติ อจินไตย ล้วนมีบุญเป็นสิ่งที่อยู่เบื้องหลังทั้งสิ้น บุญเท่านั้นจะอำนวยผลให้ได้สมบัติใหญ่ทั้งที่เป็น ของมนุษย์ ทั้งที่เป็นของทิพย์ ของพรหมและของ พระนิพพาน ถ้าเราทำบุญใหญ่กว่านั้น ก็จะได้ * ๑๘