ข้อความต้นฉบับในหน้า
หลักวิชชา ไม่ใช่ทำแบบสะเปะสะปะ และไม่มีอะไร
ขาดตกบกพร่องด้วย
๒. ทำแบบเอาชีวิตเป็นเดิมพัน คือ ในการ
ทำบุญแต่ละครั้ง ไม่ใช่ทำแบบเหยาะๆ แหยะๆ
แต่ว่าทำแบบเอาชีวิตเป็นเดิมพันกันทีเดียว
๓. ทำอย่างต่อเนื่อง คือ ทำอย่างสม่ำเสมอ
ไม่ใช่นานๆ ถึงจะทำสักครั้งหนึ่ง หรือไม่ใช่ทำ
เป็นบางครั้งบางคราวเท่านั้น
ถ้าเป็นนักมวยก็ต้องบอกว่า ตั้งแต่ยกแรก
จนถึงยกสุดท้าย มีแต่หมัดน็อคทั้งนั้นเลย
ประเภทหมัดแย็บ หรือว่าเต้นฟุตเวิร์คไปรอบๆ
เวทีไม่มีหรอก
บุญคืออะไร
บุญ คือ พลังงานบริสุทธิ์ชนิดหนึ่ง ที่เกิดขึ้น
มาในใจทุกครั้ง เมื่อเราตั้งใจจะละชั่ว ตั้งใจทุ่มเท
ทำความดี และตั้งใจกลั่นใจให้ใสเป็นแก้ว ใส
เป็นเพชร
ทำนองเดียวกับการที่เรากินอาหารนั่นแหละ
คือ เมื่อกลืนข้าวเข้าไปก็จะเกิดการย่อยขึ้นภายในตัว
แล้วเกิดเป็นพลังงานขึ้นมาหล่อเลี้ยงร่างกายของเรา
ให้เจริญเติบโต
แต่ว่าพลังงานที่เกิดจากอาหาร กับ
พลังงานที่เกิดจากการตั้งใจละความชั่ว ทุ่มเท
ทำความดี และกลั่นใจให้ใส ซึ่งท่านเรียกว่า “บุญ”
นั้นเป็นพลังงานคนละรูปแบบกัน
อานุภาพของบุญ
บุญมีอานุภาพพิเศษที่สำคัญ คือ สามารถ
ชำระใจของเราให้
สะอาดบริสุทธิ์ ยิ่งกว่านั้น
บุญที่สั่งสมมาดีแล้ว ยัง
ส่งผลพิเศษๆ ได้อีก
มากมาย
เช่น ไม่ว่าจะเป็น
มหาเศรษฐี เป็นพระราชา
เป็นพระอรหันต์ เป็น
พระปัจเจกพุทธเจ้า เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าก็ตาม
ย่อมเกิดจากบุญที่สร้างเอาไว้ทั้งนั้น
แม้กระทั่งขอทานก็ยังต้องมีบุญเลย ไม่
อย่างนั้นคงไม่มีโอกาสเกิดเป็นคนกับเขาหรอก
ป่านนี้คงเกิดเป็นหมู
หมา กา ไก่ไปแล้ว
เพราะฉะนั้น ความสำเร็จ ความสมหวัง ที่
เกิดขึ้นกับมนุษย์ทุกประการ ล้วนเป็นผลมาจาก
บุญทั้งสิ้น
คุณสมบัติของบุญ
คุณสมบัติของบุญที่ชาวพุทธคุ้นเคยกันดีมีอยู่
๒ เรื่องใหญ่ๆ คือ
๑. เก็บสะสมเอาไว้ได้ บุญสามารถเก็บสะสม
เอาไว้ในใจของคนเรา เหมือนอย่างกับกระแสไฟฟ้า
ที่สามารถชาร์จเก็บสะสมเอาไว้ในแบตเตอรี่นั่นเอง
อุทิศให้กับผู้ที่ละโลกไปแล้วได้ บุญมี
คุณสมบัติคล้ายกับน้ำ คือ สามารถที่จะไหลไปได้
ไกลๆ
๒.
อุปมาเหมือนน้ำจากภูเขา ไหลลงไปสู่ทะเลที่
อยู่ไกลแสนไกลได้ฉันใด บุญก็สามารถที่จะอุทิศ
ให้กับผู้ที่ละโลกไปแล้ว แม้อยู่กันคนละโลกได้ฉันนั้น
ประการที่ ๒ บารมี คือ นิสัยเอาชีวิตเป็นเดิม
พันในการสร้างบุญ สร้างกุศล เพื่อที่จะละชั่วให้ขาด
จากใจได้เด็ดขาด แล้วก็รักในการทำความดี รัก
ในการกลั่นใจให้ใสยิ่งๆ ขึ้นไป
นิสัยคืออะไร
นิสัย คือ พฤติกรรมที่เคยชินทั้งทางกาย วาจา
และใจ จะเรียกว่าเป็นโปรแกรมประจำตัวของแต่ละ
คนก็ได้
โดยตอนเล็กๆ มีพ่อแม่
ครูบาอาจารย์ ลุงป้าน้าอา
ช่วยเป็นโปรแกรมเมอร์ให้
พอโตขึ้นมา ตัวเองนั่น
แหละก็จะทำหน้าที่เป็น
โปรแกรมเมอร์ให้กับตัวเอง
นิสัยเกิดขึ้นได้อย่างไร