อธิบายบาลีไวยากรณ์: ปัจจัยและสัพพนาม
ประโยค - อธิบายบาลีไวยากรณ์ นามและอัพยยศัพท์ - หน้าที่ 114
๓. ปัจจัยทั้ง ๒ คือ ทา, ทาน, รหิ, ธนา, ทาจน์, ชุช, ชุชุ
พวกนี้สำหรับลงต่อท้ายสัพพนามอย่างเดียว เมื่อต่อท้ายเข้าแล้ว ใช้
เป็นเครื่องหมายสัตตมี
…เกี่ยวกับเวลา เช่น 'ในกาลทั้งปวง', 'ในกาลหนึ่ง', และ 'ในกาลไร' โดยคำที่ประกอบจากปัจจัยนี้จะเรียกว่า คำกาลสัตตมี ซึ่งสำคัญในด้านไวยากรณ์ของภาษาบาลี โดยมีการยกตัวอย่างการใช้ในบริบทต่างๆ