มังคลัดและการประพฤติที่ประเสริฐ : หน้า 162/265

ประโยค ๕ มังคลัดที่นี้เป็นเปล่า เล่ม ๓ หน้า ที่ 162 คือ คำการประพฤติอันประเสริฐ กล่าวคือกรรมคือความเป็นผู้วน ขวยทางกายตามที่กล่าวแล้ว ของข้าพระองค์ดังนี้ คือความเป็นผู้น่ายอยั้น คำว่าพรหมจรรย์ในกาถนี้ และเนื้อ ความนี้ก็คำแม่ในมงคลว่า "โภ จ พุทธมงคลญาณ" พระเจ้าถึงกระทรงสั่งดับคำนั้นแล้วเสด็จหลีกไปตามพระประสงค์ ความสงบไปนี้เพียงเท่านี้ ส่วนความพิสดาร พิสูจน์ดูในเรื่อง อัญญรูปตร. เรื่องนายช่างชุน จบ. เวยขวัญฉาก จบ. [๑๔๕] แม้กิจมีการปลูกสวน ละแมะไม้ และทำสะพานเป็นต้น ก็ถือว่าเป็นมงคล เพราะเป็นเหตุแห่งการเกิดในสวรรค์ ในข้อนั้น มีเรื่องเหล่านี้ (เป็นเครื่องลาก) [เรื่องอุบาสก] อุบาสกคนหนึ่งในเมืองสวดี ก็ทำอันธบูรณ์ให้ราบรื่นใน ทางเป็นทางมาสู่บ้านเพื่อบำบัดบำรุงกุ้งหงหลาย นำหนานอก ถางกองไม้และพุ่มไม้ ในหน้าน้ำทอดสะพานในเมืองทั้งหลาย ในที่ไม่ มีเมาะเมาไม้ก็ปลูกต้นไม้มิฉะนั้นไว้ จุดดินในที่ชุ่มน้ำอย่างขึ้น ทำที่ซึ้ง น้ำเหล่านั้นให้กว้างและลึก ทำให้พร้อมมูล ถวายทานตามสมควร แก่สมบัติ และรังษีสิง ในกาลต่อมา อุบาสกนั้นก็ทำกาละแล้ว บั้งเกิดในวิมานทองประมาณ ๑๒ โยชน์ ในพวกดังสัส. ท่าน