ชุมปะกอญ (อุทัย ภาค ๑) - หน้าที่ 109
ประโยค - ชุมปะกอญ (อุทัย ภาค ๑) - หน้าที่ 109
"อมาหากิ๋" เกโรติ. "กูชามเพนโต น ภวิสุติติ" "นดเด็ด
พราหมณ์ติต" "เตนหิ อะห์ กูชามเปลาสามิต" "สาโล สากโลสิ,
กูชามเปติโค" "โส" "โหตุ ชานิสาสมา กุตตุพนตุเดี
…่เป็นเอกลักษณ์ในช่วงเวลานั้น โดยมีการพูดถึงพราหมณ์และสิ่งที่เกี่ยวข้องเพื่อสร้างความเข้าใจในบริบททางสังคมและวัฒนธรรม เห็นได้จากประโยคเกี่ยวกับการพิสูจน์ความหมายและการแสดงออกที่มีอิทธิพลอย่างลึกซึ้งในแนวคิดของผู้สนทนา…