Mobile Versionพระพี่เลี้ยงสถาปนาแสนรูป ตอนที่ 2โครงการบวชพระหนึ่งแสนรูปกระหึ่มกึกก้องพิสูจน์หัวใจชายแมนแมนทั้งแผ่นดินเหลืออีกเพียงไม่กี่วันอัศจรรย์เท่านั้น ทำเนียบกองพันพี่เลี้ยงสถาปนาแสนรูป จะปรากฏหน้าบุคคลแห่งประวัติศาสตร์ที่โลกต้องจารึก เพราะบุคคลเหล่านี้ คือ เพชรน้ำเอกประดับวงการพระพุทธศาสนา คือ ขุนพลแนวหน้าแห่งกองทัพธรรมที่มนุษย์และเทวดาต่างสรรเสริญอนุโมทนาหนึ่งในทำเนียบว่าที่พระพี่เลี้ยงรุ่นแสนรูป ที่มุ่งมั่นตั้งใจท้าพิสูจน์ลูกผู้ชายหัวใจเพชร นั่นก็คือ กัลยาณมิตรพิสิฐ ลิ้มประเสริฐ หรือ น้องตือ อายุ 27ปี ทายาทคนโตเจ้าของกิจการศูนย์ภาษาอังกฤษสีลม และตัวแทนประกันภัยบริษัทเอไอเอ ผู้ทิ้งอดีตหนุ่มเพลย์บอยไฮโซ ผู้มีรสนิยมชีวิตสว่างยามค่ำคืน ขอเลือกชีวิตใหม่ในเพศสมณะที่งดงาม สว่างทั้งกลางวันและกลางคืน น้องตือเล่าว่า "เป็นเวลาเกือบปีแล้วที่ผมใช้ชีวิตโลดแล่นอยู่กับแสงสีในยามราตรี มีเพื่อนซี้คือน้ำสีทองแดง แต่จู่ๆวันหนึ่ง ผมก็รู้สึกเบื่อชีวิตแบบนี้ จึงเริ่มได้หยุดคิด และรู้สึกว่าการใช้ชีวิตแบบนี้ ไม่ได้ตอบโจทย์ให้ชีวิต เสียทั้งเงินเสียทั้งสุขภาพ ไม่ได้ทำให้ชีวิตดีขึ้นมาเลย ความสุขที่เคยคิดว่าสุข ก็รู้สึกเป็นแค่ความเพลิดเพลินชั่วคราวเท่านั้น แล้วผมก็หวนคิดถึงประสบการณ์ที่ครั้งหนึ่งเคยได้ไปปฏิบัติวิปัสสนา ตลอดสัปดาห์ไม่สามารถพูดคุยกับใครได้ แต่ก็น่าแปลก แทนที่ผมจะรู้สึกอึดอัด ผมกลับรู้สึกว่าเป็นประสบการณ์ที่น่าศึกษาในเรื่องของจิต...และเมื่อผมเต็มอิ่มกับชีวิตเสเพลที่เป็นอยู่ ความปรารถนาในใจลึกๆ ผมจึงอยากบวชสักครั้ง เพื่อศึกษาคำสอนในพระพุทธศาสนา และฝึกสมาธิ(Meditation)อย่างจริงจัง อีกแรงบันดาลใจที่สำคัญในการตัดสินใจครั้งนี้ก็คือ ผมอยากบวชให้พ่อกับแม่ ตั้งแต่เกิดมาผมก็ยังไม่เคยบวชเลย ผมมีพี่น้องสามคน เป็นผู้ชายหมด แต่ไม่มีใครเคยบวชให้พ่อให้แม่เลยสักคน แม่ของผมก็เคยชวนผมบวชมาหลายครั้งแล้ว ผมก็ได้แต่พูดคำซ้ำๆว่า...เอาไว้ก่อนแม่ แม่ก็ได้แต่นิ่งๆไม่ว่าอะไร แต่ผมก็รู้ว่าแม่คงอยากให้ผมบวชมาก เพราะแม่ไม่เคยขออะไรจากผมเลย... ครอบครัวของผมเพิ่งมาวัดพระธรรมกายได้หนึ่งปี และตอนนี้ที่บ้านของเราก็เปิดเป็นศูนย์ปฏิบัติธรรมมาได้หนึ่งเดือนแล้วครับ ทำให้ผมได้ทราบข่าวโครงการบวชพระแสนรูป และโครงการบวชพระพี่เลี้ยง ทั้งๆที่ผมยังไม่เคยมาวัดพระธรรมกายเลย แต่ผมก็บอกกับตัวเองว่า โอกาสบวชมาแล้ว เราจะรออะไรอีก ยิ่งดูข่าวตามสื่อเห็นเด็กช่างกลโดนยิงตาย ก็ยิ่งสลด เกิดนึกกลัวตายขึ้นมา คิดว่า บวชดีกว่า ถ้าเราตายก่อนอาจไม่มีสิทธิ์บวชให้แม่ ผมจึงรีบยุติข้ออ้างต่างๆที่คอยผุดขึ้นมาจากมุมมืดของใจ แล้วรีบมาสมัครบวชในโครงการพระพี่เลี้ยงแสนรูปทันที...วันแรกที่เข้าวัด ก็คือวันเดียวกับที่มาสมัครบวชเป็นพระพี่เลี้ยง ชุดอุบาสกที่ใส่มาสมัครบวชก็เพิ่งถอยจากหน้าวัดวันนั้นเองครับ ถึงผมจะใหม่ซิงๆ แต่ผมก็ใจสู้นะครับ การได้มาวัดพระธรรมกายครั้งแรก ยิ่งทำให้ผมอยากบวชเร็วขึ้น เพราะผมเห็นคนมาวัดเยอะแยะมากมาย ผมจึงอยากศึกษาว่า อะไรหนอ ที่ดึงดูดให้คนหมู่มากหันมาสนใจศึกษาพระพุทธศาสนา ทั้งๆที่เดี๋ยวนี้คนค่อนข้างจะห่างวัด และยิ่งพอได้รู้ว่ามาบวชก่อนต้องฝึกหนัก (มีหลายคนขู่ผมครับ) ผมก็ไม่เคยหวั่น ดีใจมากกว่า เพราะชีวิตลูกผู้ชายมันก็ต้องแบบนี้ถึงจะแมนแมนของจริง และผมก็มั่นใจว่า โครงการบวชพระพี่เลี้ยงนี่แหละ จะมาเติมเต็มชีวิตในส่วนที่ขาดหาย ทำให้ชีวิตลูกผู้ชายของผมมันสมบูรณ์มากขึ้น ไม่ลุ่มๆดอนๆ สุกๆดิบๆ เหมือนแต่ก่อน และผมจะตั้งใจฝึกฝนอบรมตนเองอย่างเต็มที่ จะได้เป็นพระพี่เลี้ยงมือใหม่อย่างสมภาคภูมิครับ... สิ่งที่ผมอยากฝากถึงลูกผู้ชายทุกคนก็คือ เราเกิดเป็นลูกผู้ชายแล้ว อย่างน้อยควรได้บวชเรียน ไม่ต้องคิดอะไรมากครับ มาบวชเถอะ เราไม่รู้ว่านาฬิกาชีวิตของเรามันจะหยุดเมื่อไหร่ วันนี้มีลมหายใจ ถ้าไม่รีบตัดสินใจ เราอาจจะไม่มีโอกาสอีกเลยก็ได้"
http://goo.gl/buUDQ
พิมพ์บทความนี้
