การครองเรือนและความรับผิดชอบในสังคม : หน้า 22/68

การครองเรือน ใครลูกสาวใครยึดเอาไปหมด ความรับผิดชอบร่วมกันจึงเกิดขึ้น คนไหน ไม่ตั้งใจทำกิน ถ้าปล่อยไว้ในหมู่บ้านจะทำให้ข้าวเกวียนที่ ๑๐๐ ขาด ไป ในหมู่บ้านจึงคัดคนพวกนี้ออก พอย้ายไปหมู่บ้านอื่นเขาก็จะถาม และจะไม่ยอมให้เข้าหมู่บ้าน เพราะว่ากลัวเจอปัญหาเดียวกัน เพราะฉะนั้นสิ่งที่ญี่ปุ่นกลัวมาก คือการถูกขับออกจากหมู่ คณะ ขณะที่คนไทยไม่เคยพบปัญหานี้ ญี่ปุ่นเขาเอาชีวิตเอาเลือดเอาเนื้อ แลกมา เพราะเหตุนี้เขาจึงเข้มงวด และไม่ได้เพิ่งจะเข้มงวด แต่ได้ ทำกันมาหลายร้อยปีแล้ว ถ้าถามว่าทำไมจึงเข้มงวดกันขนาดนี้ ตอบว่าประเทศของเขา อากาศหนาวก็หนาวเอาตาย ฝนตกก็ตกเอาตาย ร้อนก็เอาตาย กว่า จะได้ข้าวปลาอาหารมาก็แสนยาก แต่ประเทศไทยอากาศสบายๆ ข้าวปลาอาหารบริบูรณ์ ก็เลยเรื่อยๆ เฉื่อยๆ กันอย่างนี้แหละ สรุปว่าการที่จราจรของเราเป็นกันอย่างนี้ เพราะการ อบรมปลูกฝัง ซึ่งก็มีข้อดีข้อเสียอยู่ในตัว การอบรมอย่างนั้นของเขา ข้อดีคือ ทำให้เกิดความสามัคคี ข้อเสียคือปัจเจกชน หรือความเป็น ตัวของตัวเองหมดไป ถ้าไปเจอหมู่คณะไหนหัวหน้าหมู่แสบละก็ ลูกหมู่ เละเลย นี่ก็เป็นความเดือดร้อนของเขา ถึงคราวที่เขาต้องปราบก็ต้อง ปราบกันแรงๆ ปราบกันชนิดเอาเป็นเอาตาย ไว้หน้าใครก็ไม่ได้ เพราะ ว่ามากันทั้งหมู่ ของเขามากันอย่างนี้ ส่วนของประเทศเรารักอิสระกันนัก อิสระกันจนถนนหนทาง ไม่พอแบ่งให้กันใช้ เลยติดกันเป็นแพ วันละหลายๆ ชั่วโมง รู้อย่างนี้ แล้ว ก็ต้องอดทนและค่อยๆ แก้ไขนิสัยเอาแต่ใจตัวให้มันลดลงเสีย บ้าง เริ่มที่ตัวเราเองเป็นคนแรกเลยนะ พระภาวนาวิริยคุณ 22 (เผด็จ ทั ต ต ชีโว)