การครองเรือนและผลกรรม : หน้า 46/68

การครองเรือน ๒๑. เรามันโง่เอง หลวงพ่อคะ ดิฉันมาวัดเป็นประจำ อีกทั้งยังทำบุญให้ทานอยู่เสมอ แต่ความดีและผลบุญไม่เห็นส่งผลเลย มีสามีก็ขี้เหล้า มีลูกก็สอนยาก ที่เป็นอย่างนี้เพราะอะไรคะ ? ถ้าตอบตามประสาพระ แล้วก็พูดตรงๆ ไม่เอาความไพเราะ ก็ต้องบอกว่าเพราะเรามันผิดเองพลาดเองตั้งแต่ว่า พระท่านสอนนัก สอนหนาว่าอยู่คนเดียวไปเถอะจะสบาย ก็ไม่เชื่อ ดื้อไปมีสามีจนได้ ตอนจะมีก็ดูคนไม่เป็น ไปเลือกเอาคนขี้เหล้ามา มันก็ผิดซ้ำสองอย่าง นี้แหละ ถามว่าทำไมมีลูกสอนยาก? ตอบว่า ก็ไปคว้าเอาคนอย่างนั้น มาเป็นพ่อของลูก แล้วจะได้ลูกฉลาดมาจากไหนพ่อมันดื้อๆ ด้านๆ ใคร ห้ามก็ไม่ฟัง จนเป็นขี้เมาประจำตำบล แบบนี้ลูกจะไปไหนพ้น ก็ต้องดื้อ เหมือนพ่อเหมือนแม่ คนที่ฉลาดหน่อยเมื่อพลาดไปแล้ว เขาจะรีบสอน ลูกตั้งแต่ยังเล็กอยู่ ถ้าขนาบไว้ตั้งแต่เริ่มรู้เดียงสา สอนไปขนาบไปเรื่อยๆ ดื้ออย่างไรก็พอเอาอยู่ แต่ถ้าปล่อยให้ดื้อจนโต จะยิ่งสอนยาก ชีวิตการครองเรือนมันไม่ง่ายนัก ถ้าผิดตั้งแต่เริ่มต้นจน กระทั่งจบ ชีวิตก็จะเป็นอย่างนี้แหละ คุณผู้หญิงที่ยังโสดจำไว้นะ ผู้ชาย ไม่เจ้าชู้ ไม่มีหรอก ที่นั่งอยู่นั่นน่ะ เจ้าชู้ทั้งนั้นแหละ ผู้ชายไม่เจ้าชู้ ไม่ ขี้เหล้าหายาก เพราะฉะนั้นอยู่คนเดียวไปเถอะ สบายดี ปัญหาของคุณโยม ถ้าอธิบายตามกฎแห่งกรรมก็ต้องบอกว่า การได้คู่ชีวิตขี้เหล้านั้นเป็นเพราะในอดีตชาติ เราเคยอนุโมทนาบาปเอา ไว้ เห็นคนกินเหล้าก็ไม่ห้ามปราม กลับหากับแกล้มเหล้าอร่อยๆ มา ปรนเปรอเสียอีก เท่ากับเชียร์ให้เขากินเหล้า บาปส่งผลลงล็อคพอดี พระภาวนาวิริยคุณ 46 (เผด็จ ทัตตชีโว)