ข้อความต้นฉบับในหน้า
1
เรื่อง คุณค่าอาหาร การให้พร
โดย หลวงพ่อทัตตชีโว
เทศน์ให้กับธรรมทายาทรุ่น 18 จำนวน 458 คน
ณ ศูนย์ฝึกอบรมธรรมยาท
เนื่องในโอกาสอบรมธรรมทายาทภาคฤดูร้อน รุ่น 18
วันพฤหัสที่ 29 มีนาคม 2533 เวลา 11:09 - 12:28 น
บทฝึกความสังเกตที่ใ
ที่ไกลตัวคือเรื่องข้าวปลาอาหาร
จริง ๆ แล้วความต้องการเกี่ยวกับด้านอาหารของเรา กระเพาะของเรา ลำไส้ของเรามันเป็นอย่างไร ? คนเรารู้จัก
ธรรมชาติทั่วโลกเลย รู้จักคนอีกทั้งโลกเลย แต่ว่าไม่รู้จักตัวเอง ใช้ไม่ได้หรอก ทำอะไรมันก็ยังพลาดอยู่นั่นละ ถ้าจะว่า
อีกอย่างหนึ่ง ตลอดเวลาของเราที่ผ่านมา ที่เราทำผิดเรื่องโน้น พลาดเรื่องนี้ ก็เพราะว่าเราขาดความสังเกต ขาดความ
สังเกตทั้งตัวเอง ขาดความสังเกตทั้งธรรมชาติรอบตัว แล้วเราจะแก้ไขอย่างไร ขาดเรื่องอะไร ก็แก้ไขเรื่องนั้น เมื่อขาด
ความสังเกต มาฝึกความสังเกตกัน แล้วผมฝึกความสังเกตที่ใกล้ตัวที่สุด ก็เรื่องข้าวปลาอาหารของเรานั่นเอง เพราะฉะนั้น
อย่าว่าหลวงพ่อ อย่าว่าหลวงพี่ พี่เลี้ยงจี้กับเราเลยนะ เพราะนี่เป็นบทฝึกในพระพุทธศาสนา ไม่ใช่หลวงพ่อคิดขึ้นมาเอง
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงคิดเอาไว้ให้แล้ว
อยู่ที่บ้านกินทิ้งกินขว้างเพราะปล่อยปละละเลย
เมื่อเราอยู่บ้าน เราจะตักข้าวปลาอาหารมากิน จะเหลือจะทิ้งไปบ้าง สำหรับท่านที่เป็นผู้ใหญ่มีอาชีพของตัวเอง
ถ้าบอกว่า ของ ๆ ฉันนะ ไปหนักใครล่ะ ไปเกี่ยวกับใครล่ะ เอ้า ก็ตามใจ ถ้าอย่างนั้น หรือพวกเราที่เด็ก ๆ ยังต้องอาศัย
อยู่กับคุณพ่อคุณแม่ จะกินข้าวเหลือบ้าง กับเหลือบ้าง ถ้าจะเททิ้งมันก็เป็นเงินของพ่อของแม่เรา ก็ไม่รู้จะว่าอย่างไรกัน
ถ้าพ่อแม่ของเราปล่อยปละละเลย
กินข้าววัดตองคิดให้มาก
แต่ว่าขณะนี้ เราก้าวเข้ามาอยู่ในร่มเงาของพระพุทธศาสนา ข้าวทุกเม็ด ผักทุกชิ้น กับทุกช้อน เป็นของที่ญาติโยม
บริจาคมา ด้วยความเคารพในพระสัมมาสัมพุทธเจ้า บริจาคมาด้วยความศรัทธาในการปฏิบัติธรรมของพวกเรา เพราะ
ฉะนั้น ก็เลยต้องคิดให้มาก ทำให้สมกับที่เขาศรัทธาเรานะ ทำยังไงหนอที่จะให้เจ้าภาพที่บริจาคทรัพย์สิ่งของเหล่านี้มา
ได้บุญเยอะ ๆ เต็มที่