ความสำคัญของบุญและการให้ทาน : หน้า 7/9

7 ห้วงน้ำที่เต็มย่อมยังให้สมุทรสาครให้บริบูรณ์ได้ฉันใด ทานที่ท่านอุทิศให้แล้วแต่โลกนี้ ย่อมสำเร็จประโยชน์ต่อผู้ที่ ละโลกนี้ไปแล้วฉันนั้น ขออิทธิผลที่ท่านปรารถนาแล้ว ตั้งใจแล้ว จงสำเร็จโดยพลัน ขอความดำริทั้งปวงจงเต็มที่ เหมือนพระจันทร์วันเพ็ญ เหมือนแก้วมณีอันสว่างไสว ควรยินดี ถ้าพูดไปแล้ว บทให้พรบทนี้ แบ่งเป็น 2 ท่อนด้วยกัน ท่อนหนึ่งเป็นการอุปมาน้ำกับบุญว่ามีลักษณะเหมือนกันอย่างนี้ คือห้วงน้ำที่เต็มย่อมยังสมุทรให้บริบูรณ์ได้ฉันใด คือห้วงน้ำที่เต็มหมายถึง น้ำในแม่น้ำในลำธาร ในคลอง ในหนอง ในบึงนะ เมื่อเต็มแล้ว มันก็ไหลลงทะเล ทำให้ทะเล เต็มได้ ถ้าจะถามต่อแล้วไอ้น้ำในห้วย ในหนอง ในคลอง ในบึงที่มันเต็มได้ มาจากอะไร มันก็มาจากน้ำทีละหยด ๆ จากท้องฟ้าคือน้ำค้างมั่ง น้ำฝนมั่งนั่นแหละ เพราะฉะนั้นถ้าจะว่าไป น้ำค้างที่หยดอยู่ไกลแสนไกล อาจจะโน่นยอดเขา หิมาลัยโน่น น้ำฝนที่ตก ที่ยอดเขาหิมาลัยนั่นนะ มันก็ทำให้ห้วยหนองคลองบึง ในแถวเชิงเขาหิมาลัยเต็มได้เหมือนกัน แล้วจากนั้นนะ มันก็กลายเป็นแม่น้ำ แล้วในที่สุดก็ไหลลงทะเล ทำให้ทะเลเต็มได้ นี่ยกธรรมชาติของน้ำมาให้ให้ดู จากที ละหยดละหยดนี่แหละ หยดอยู่ไกลแสนไกลก็ยังทำให้ทะเลเต็มไปด้วยน้ำได้เหมือนกัน ไม่ใช่ธรรมดานะน้ำนี่ บุญก็เหมือนกัน บุญจากไหน บุญจากการให้ทาน พอให้ทานแล้ว บุญก็เกิดขึ้นในใจของผู้นั้น เมื่อเกิดขึ้นในใจของ ผู้นั้นแล้ว มีลักษณะพิเศษอยู่อย่างหนึ่ง สามารถอุทิศคือยกให้ ส่งผลให้กับใครล่ะ กับญาติพี่น้องหรือผู้ที่เรารักใคร่นับถือ ซึ่งตายไปแล้วนะ จะอยู่ถึงไหน ๆ ๆ ก็ตามทีเถอะ ถึงได้เหมือนกัน บุญที่เกิดจากการให้ทาน แม้ทำอยู่ในโลกมนุษย์ ในที่พวกเรานี่ ที่เจ้าภาพนี้ ก็สามารถส่งผลให้กับญาติพี่น้อง พรรคพวกที่ตายไปแล้ว อยู่กันคนละโลกได้เหมือนกัน ถ้าเขา อยู่ในภาวะที่ควรจะรับได้ เขายอมรับได้ นี้เป็นการให้ความรู้ การให้ความรู้เรื่องบุญกับคนที่มาทำบุญ ในเวลาเดียวกัน เมื่อรู้ว่าคนที่เขามาทำบุญ เขามีความห่วง มีความผูกพันกับผู้ที่ละโลกไปแล้ว ท่านก็เลยอุปมา ให้ฟังว่า น้ำมันไหลไปได้ไกล ๆ อย่างไร บุญก็ไปถึงได้ไกล ๆ อย่างนั้นเหมือนกัน ทำให้ผู้ฟังมีกำลังใจ ที่จะทำบุญให้ทาน ต่อไป ให้ปัญญาด้วยแล้วก็ให้กำลังใจ แก่เจ้าภาพด้วย ยังไม่พอท่อนที่ 2 ขออิทธิผล ท่านปรารถนาแล้ว ตั้งใจแล้ว จงสำเร็จโดยพลัน ขอความดำริทั้งปวง จงเต็มที่ เหมือนพระจันทร์วันเพ็ญ เหมือนแก้วมณีอันสว่างไสว ควรยินดี ทีนี้ท่อนนี้หมายความว่าอย่างนี้ โดยย่อก็คือ สิ่งใด ๆ ที่มนุษย์ปรารถนานะ ไม่ใช่ว่าปรารถนาแล้ว ลงทุนทุ่มเททำลงไปแล้วมันจะสำเร็จได้ทุกคนนะ ไม่ใช่นา คนเก่งแสนเก่งนะ ถ้าไม่มีบุญเป็นเครื่องรองไม่สำเร็จหรอก มันไม่เฮงหรอก ถ้าพูดภาษาชาวบ้าน เก่งแสนเก่งไม่ใช่สำเร็จนา มันต้องมีบุญ รองรับด้วย มันถึงจะสำเร็จ หรือมันจึงจะเฮง ขอให้พวกเราดูอย่างนี้ เราอาจจะมีความรู้ เราอาจจะมีความสามารถ แต่โอกาสที่จะให้เราให้ความรู้ ความสามารถนั้นไม่เท่ากัน มีความรู้ก็มีไป หากไม่มีโอกาสได้ใช้ หากไม่มีโอกาส ได้แสดง ความรู้ ความรู้ก็เป็นหมัน ใช้อะไรไม่ได้ ความสามารถก็เช่นกัน ความรู้ความสามารถถ้าไม่มีโอกาสได้แสดง ไม่มีโอกาส ได้ใช้ความรู้ความสามารถ ป่วยการ ทำอะไรไม่ได้