ข้อความต้นฉบับในหน้า
2
วิธีก็คือ สิ่งที่เขาบริจาคให้เรามาเราจะใช้อย่างคุ้มค่าที่สุด ซึ่งเป็นวิธีตอบแทนคุณของเขาได้อย่างง่าย ๆ นะ เป็นวิธีที่
ยิ่งกว่านั้น ถ้าเราได้ติดตามวิธีการฝึกของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เราจะพบว่า พระองค์ยังมีเรื่องที่ละเอียดลึกซึ้ง
ยิ่งขึ้นไปกว่าที่หลวงพ่อได้อธิบายมาแล้วนี่อีก
งาย ๆ
กินในความหมายของนักวิชาการ
คนส่วนมาก หรือนักวิชาการในโลกส่วนมาก พิจารณาศึกษาเรื่องอาหารก็แต่ในเชิงที่ว่า เมื่อจะกินอาหาร
ทำอย่างไรจึงจะได้อาหารที่มีคุณค่าในการบำรุงเลี้ยงร่ายกายดีที่สุด เขาก็เที่ยวไปแยกธาตุดู ไอ้โน่นโปรตีน ไอ้นี่
คาร์โบไฮเดรด ไอ้นั่นไขมัน ไอ้โน่นผักสด ไวตามิน เกลือแร่อะไรก็ตามที แล้วเขาก็มาหาว่า สัดส่วนขนาดไหน จึงจะ
เหมาะสมกับคนอายุเท่านั้นเท่านี้ ปริมาณที่กินควรจะเท่าไร ทำอย่างจึงจะได้ราคาถูก เหล่านี้เป็นต้น
อาหารที่บริสุทธิ์สำหรับชาวโลก เขาก็มองกันว่า มันไม่มีเชื้อโรค มันไม่มีสารพิษปนปลอม กินแล้วไม่ตายนะ
กินแล้วโตนะ เขามองอย่างนี้
บางคนเขากินข้าวปลาอาหาร กินเพื่อจะให้หล่อ จะให้สวย มีเรี่ยวแรงเยอะ ๆ จะได้เที่ยวเตร่ เขามองข้าวปลาอาหาร
ในลักษณะอย่างที่ว่า ทำยังไงจะให้มันอร่อย ทำยังไงกินแล้วจะได้มีแรงเยอะ ๆ จะได้เที่ยวได้สนุก ทำอย่างไร กินอาหารแล้ว
อายุจะยืน
กินอย่างมีคุณค่าตามแบบที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสอน
พระสัมมาสัมพุทธจ้าทรงมองในลักษณะว่า ทำอย่างไรเมื่อกินอาหารเข้าไปแล้ว จะเอาเรี่ยวแรงที่เกิดจากอาหารนั้น
ไปใช้ทำควมดีได้สูงสุด ทำยังไงอาหารที่ได้มาจะเป็นอาหารที่บริสุทธิ์
พระสัมมาสัมพุทธเจ้ามองลึกลงไปอีก มันไม่มีสารพิษเจือปน ไม่มีเชื้อโรคเจือปนก็ดีแล้วละ แต่ว่าที่จะได้อาหาร
มันมาอย่างไร ไปโกงเขามารึเปล่า ไปขโมยเขามารึเปล่า ไปคอรัปชั่นเขามารึเปล่า พระองค์มองไปถึงระดับนั้น เมื่อไม่ได้
โกงเขา ไม่ได้คอร์รับชั่นเขา แล้วอย่างนั้น ทำอย่างไงเวลากินเข้าไปแล้วจะไม่เป็นทาสของอาหาร คำว่าไม่เป็นทาสของ
อาหารนี้เป็นอย่างไร
อืม! เห็นแก่กินมากไปก็เดือดร้อน เที่ยวแสวงหาของรสพิเศษ ๆ เช่น เปิบพิสดารกินกัน ตัวเองก็เดือดร้อน หรือกินด้วย
ความไม่ระมัดระวังก็เดือดร้อน สุขภาพอาจจะเสีย ถ้าเปิบพิสดาร กินอาหารประณีตจัดเกินไป มันแพงจัดก็เศรษฐกิจ
จะเสีย พระองค์มองลึก ๆ มองหนักเข้าไปถึงด้านคุณธรรม เพราะฉะนั้น มาถึงวัดแล้วฝึกให้ได้ ให้ดีนะลูกนะ อาหารแต่
ละคำเมื่อกินเข้าไปแล้วให้คิดว่า