กฎแห่งกรรมและการอุทิศบุญ : หน้า 30/33

กฎแห่งกรรม ๕๘ กฎแห่งกรรม๕๙ ทําด้วยมือของตนส่งผลอลังการ การทำบุญด้วยตนเองในขณะที่เราเป็นมนุษย์นั้นย่อมให้อานิสงส์ที่ สมบูรณ์ ส่งผลเต็มที่แก่ตัวเราเอง ไม่ควรเสี่ยงรอคอยให้ลูกหลานทำบุญ อุทิศส่วนกุศลให้เมื่อเราละโลกนี้ไปแล้ว เพราะแม้แต่ทรัพย์ของตนเองที่ ฝากเขาทำบุญยังส่งผลแก่ผู้รับฝากทำมากกว่าเจ้าของทรัพย์เสียอีก ดังเรื่องพระเจ้าปายาสที่ฝากให้อุตตรมาณพเป็นผู้จัดการถวายทานแทน พระองค์ เมื่อละโลกไปแล้วอุตตรมาณพไปบังเกิดในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ สูงกว่าพระองค์ซึ่งไปบังเกิดในสวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา เทพบุตรปายาสิ กล่าวแก่พระควัมปติเถระพระอรหันต์ผู้ไปพักกลางวันที่วิมานของตนว่า ...ท่านเจ้าข้าอุตตรมาณพผู้จัดการทานของข้าพเจ้าให้ทานโดยเคารพ ให้ทานด้วยมือของตนเอง ให้ทานโดยนอบน้อม ให้ทานโดยไม่ทิ้งๆ ขว้างๆ ครั้นตายแล้วก็เข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ เป็นสหายของเหล่าเทพชั้นดาวดึงส์ ....ท่านเจ้าข้า ส่วนข้าพเจ้า ให้ทานโดยไม่เคารพ ให้ทานโดยมิใช่ โดยมือของตนเอง ให้ทานโดยไม่นอบน้อม ให้ทานทิ้งๆ ขว้างๆ ครั้นตาย แล้ว เข้าถึงความเป็นสหาย ของเหล่าเทพชั้นจาตุเสรีสกวิมานอันว่างเปล่า อุทิศผลบุญ การทดแทนคุณที่ยอดเยี่ยม สำหรับบุพการีผู้มีพระคุณของเราเอง ทั้งคุณพ่อ คุณแม่ ปู่ ย่า ตา ยาย หรือบุคคลอันเป็นที่รัก อื่นๆ ก็ตาม ไม่ว่าท่านเหล่านั้นจะสั่งสมบุญ ไว้มากน้อยเพียรไรก็ตาม เมื่อละโลกไปแล้วย่อมต้องการแต่บุญเท่านั้นที่ ๓ ปายาสิราชัญญสูตร พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล มก. ล. ๑๔ น. ๔๐๐ เราจะอุทิศไปให้ สิ่งอื่นไม่สามารถอุทิศให้ได้เลย เพราะบุญเป็นเบื้องหลัง ความสุขสวัสดีในโลกนี้ และโดยเฉพาะสำคัญที่สุดต่อชีวิตในโลกหน้า ดังพุทธพจน์ที่ว่า จิรปปวาส ปุริส ญาติ มิตตา สุนชชา จ เถว กตปุญญมปิ ทูรโต โสต มาค อภินนุทนฺติ อาคต อสุมา โลกา ปริ ค ปุญญานิ ปฏิคณฺหนฺติ ปิย่ ญาติว อาคา ญาติมิตรและสหายผู้มีใจดี ย่อมยินดีต้อนรับบุคคลผู้ร้างแรมไป นานแล้ว กลับมาโดยสวัสดีจากที่ไกลฉันใด แม้บุญที่ทำแล้วก็ฉันนั้น บุญทั้งหลาย ย่อมต้อนรับบุคคลผู้ทำบุญ ผู้ไปจากโลกนี้สู่โลกอื่น เหมือนญาติต้อนรับญาติที่รักผู้กลับมาฉะนั้น พระพุทธศาสนาเป็นนาบุญชั้นเลิศ บุญใหญ่ที่ลูกหลานยอดกตัญญูกตเวทีผู้เข้าใจในพระพุทธศาสนา ทำสืบต่อกันมาทุกยุกทุกสมัยอุทิศให้แก่บุพการีและบุคคลอันเป็นที่รักซึ่ง ละโลกไปใหม่ ๆ มักจะเป็นการสร้างโบสถ์ สร้างวิหาร ศาลาการเปรียญ ถวายภัตตาหาร เครื่องนุ่งห่ม ยารักษาโรคแด่พระภิกษุสงฆ์ในพระพุทธ ศาสนาซึ่งเป็นบุญเขต คือ เป็นแหล่งให้สร้างบุญที่มีผลมากประดุจ หว่านข้าวกล้าในผืนนาอันอุดม ๔ ขุ.ธ. พระไตรปิฎกบาลี ม.สยามรัญ ล. ๒๕ น. ๔๔ ๕ เรวดีวิมานวัตถุ พระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล มก. ล. ๔๕ น. ๔๒๔