คำสอนเกี่ยวกับกรรมและความผิดในศาสนาพุทธ : หน้า 3/22

พวกเรานั้น แม่ไม่เคยมีความคิดเห็นว่าลูกสาวพอเดิมพันมาจะใส่สามิต พ่อก็ไม่เคยมีความคิดเห็นว่าลูกชายจะเมื่ยมือตน เพราะคุณธรรมข้อ หรือ โอดัปปะ * ยังมีเต็มใจ จนทำให้เรามีชีวิตรอดมาจนปัจจุบันนี้ ( * หรือ ความละอายแก่ใจที่จะทำบาป โอดัปปะ ความเกรงกลัวที่จะทำบาป เป็นธรรมคู่ครองโลก เป็นธรรมที่จะให้เป็นดังเทวดา ที่เรียกว่า เทวธรรม ) เรื่องเกี่ยวเกลาเหล่า อย่าได้แตะต้องเชื่อม เดี๋ยวจะมีเรื่องยุ่ง ไม่ยุ่งเฉพาะในครอบครัว ยังจะเกิดความระแวงในวงสังคมกว้างใหญ่ออกไปอีก จึงต้องห้ามกัน ชายที่ต้องห้ามสำหรับผู้หญิง ได้แก่ 1. ชายที่ไม่ใช่สามีตน ถือว่าเป็นชายต้องห้ามสำหรับผู้หญิงทุกคน 2. ชายที่จะริบประพัฒน์พอห้าม ได้แก่ เหล่าอของตน และรวมถึงนักบวช พระสงฆ์เจ้าทั้งหลายด้วย โทษของกามสุ่มจาจาร โทษของกามสุ่มจาจาร จะมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับ 1. คนที่ไปทำผิดนั้นคุณมากหรือน้อย เรื่องในสมัยพุทธกาลมีอยู่ มีพระอรหันต์เศรีรูปหนึ่งชื่อ พระอุบาสerra ไปบิณฑบาตกลกลับมา มีหนุมคนหนึ่งซึ่ง ester เป็นมาราวาส แม้ขวะเป็นฤกษ์ที่กอดไม่คดๆ ไม่ด่ได้ โอกาสคลอจ้องอยู่ พอทนผล อบล่ ข่มสิน ธิมผลไร่นี่สุขหนุนนั้นทันที และนี้เอง พระพุทธเจ้าก็มีข้อบังคับว่า ภิกษุจะอยู่ตามพังไม่ได้ ต้องอยู่ในวัดในวัดเดียวกัน จะได้พระภิกษุในวัดช่วยดูแลให้ความปลอดภัย และเพราะความไม่คล่องตัวของนั่นเอง พระพุทธเจ้าจึงไม่ต้องการให้ภิกษุอยู่เป็นเวลานาน จึงพยายามตัดตอนลง จนไม่มีพระภิกษุอยู่ในโลกล้นแล้ว 2. การชมขึ้นหรือสมยอม ถ้าข่มขึ้นก็รามาก ถ้าต่างยอมเป็นใจ เวรก็นอ่อนหน่อย 3. จุดที่ทำกระทำแรงกล้าเพียงใด แมคนึงให้ดูไป ที่ต้องปล้ำให้ได้ พูดดีๆ ไม่ยอมก็ต้องดูด ถึงมีมีลูกแล้วก็เถอะ นี้จุดนานแรงมาก นรกดั่งเลย 4. ใช้ความพยายามมากหรือน้อย ยิ่งพยายามมาก ก็ยิ่งบาปมาก ถ้าการทำไม่ครบองค์ 4 ก็สิ้นบุญ แตกมียังมีธรรมติดตัว