มนุษย์ต่างจากสัตว์: ความแตกต่างในธรรมสัญญา : หน้า 6/22

พอมีลูกแล้วก็เอามาให้ทันเลี้ยง คนเดียวไกลเปล่ะตั้งหลายเปลนะ หลวงพ่อพอเหนื่อยอย่างนี้ วิชาที่เรียนไม่เอาแล้ว โยนทิ้งหมด มนุษย์ต่างจากสัตว์ตรงไหน พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงชี้ให้ดูว่า ความเหมือนระหว่างมนุษย์กับสัตว์ คือ อาหารสัตว์ ถ้าจะไป ภาพปัจจุบันเขาบอกว่า สัตชาตญาณในการหาอาหาร พอเกิดไม่ว่าจะสัตว์โลกชนิดไหน ลูกคนก็อาย ผู้ลูกก็อาย ลูกสินก็อายถึง ทำไม มันจะกิน ไม่ต้องไปบอกๆ นี่น่ะนะ ใส่ปากมันดูเลย ไม่ต้องห่วง ตาก็ยังไม่ทันลิ้ม ไม่ต้องสอน เป็นเอง สัตว์กับไม่ต่างกันเรื่องความหิวอาหาร พอแล้วว่า ท่านใช้คำว่า ความต้องการทางเพศมาเอง ท่านบอกไว้ว่า เอาลูกสุนัขมาอุ้มหนึ่ง ตั้งแต่มันไม่สิมา เลี้ยงเอาไว้ อย่าให้ไปเจอสุนัขอื่น แล้วพอวัยรุ่นมันจะแสมพันธุ์เป็นของตนเอง เพราะว่ามันสัญญาของมันหรือสัญชาติญาณในเรื่องเพศของมันมันนะ ห้ามดองในสันดานข้ามชาติก็ต้องไปสอนหรอก เป็นเอง สำหรับใครคน จริง ๆ ก็เป็นเอง ไม่ต้องไปสอน แต่ว่าใครนิส์หยิบยามะดังก็เป็นอย่างหยามะดังก็เป็นอย่างหยามะดังก็เลยต้องมีการอบรม แต่ยังไม่อบรมไม่ต้องสอน ก็เป็นเอง เป็นสันดาน ข้ามชาติเดิม ๆ นั่นเอง อีกอย่างหนึ่ง มรณสัญญา หมายถึง ความกลัวตาย ไม่วา หมู หมา กา ไก หรือคน จริง ๆ แล้วตั้งแต่เกิดมันก็กลัวแล้ว นั่นแหละ อยู่ในเปล่า อยู่ในนานันแหละ ตายยังไม่สมเลย ลองดาวเข้าสิ ของไรทอดโครม ก็จะเบ่งเสียงร้องลั่น ทำไม กลัวตาย ไม่ว่าคนไม่ว่าสัตว์ก็เหมือนกัน แต่ว่าคนเหนือว่าจะสัตว์ ก็ตรงมี ธรรมสัญญา คือความรู้สึกผิดชอบชั่วดี สิ่งแต่ละคนมีไม่เท่ากัน พวกไหนมีบังคับมามาก บนเข้าขามาชาติมีมากมาย ธรรมสัญญามาก ก็จะอยู่ในสิคาในธรรม รู้จักห้ามใจ ไมังบรรยายกานอื่น ไม่บังอักสมชาวบ้าน มีมีโลดโป๊ะ ความละอายเกรงกลัวตอบบาปมาก เนื่องจากสัตว์ไม่มีสีส มีแต่กังกล่า จึงไม่สามารถเปลี่ยนกังกลมายเป็นกำลังความดีได้ เปลี่ยนไม่ได้ เพราะฉะนั้น พอโตขึ้นมามันก็ผลพันธุ์กันเอง ไมว่าจะเป็นพ่อ เป็นแม่ นี่ก็เป็นกรรมของมัน มันก็ต้องทนให้นี้รอภเม ไปล่อนานเลย กว่าจะพันธุ์เมอั่นนี้ พวกเราก็จะวังกันไว้ มนุษย์ต่างจากสัตว์ตรงมีธรรมสัญญาเป็นเอง