หลักการและเส้นทางแห่งความสุขในพุทธศาสนา : หน้า 12/26

1. บอกลงไปเลยว่า เส้นทางสุดโด่ง 2 เส้นนั้นมายเดิน คือ 1. ชนิดความสุขในบ้านมีเอา 2. แล้วก็รมณ ตัวเองก็มีเอา เน้นเป็นหลักการร้อยที่ 1 ของชาวพุทธ ทำไมเขาไปตามคนตัวเองกัน เขาบอกว่า พอรมณตัวเองแล้ว มันก็เจ็บมันก็ปวด เพราะฉะนั้นไคล้เลยไม่ฟังซาน เพราะมันมากับความเจ็บความปวด บัดฉะนั้นญี่ปุ่นนู้น พระธินต เวลาดความรู้สึกทางเภาคติเกิน เขาเกิดอาการไข้เคาะหน้าแข้ง เคาะเป๋า ๆ เขาไป เคาะจนกระทั่ง มันเจ็บปวดหน้าแข้งขึ้นมา เลยมีเรื่องถามถามเลย เมื่อกว่านอจริง แต่ตอนนี้มันไม่สวยแล้ว เจ็บก็อย่า เลิกกันไป นั่นเป็นวิธีการของพระภิกษุ บางพวกในปัจจุบัน นี้ก็คืออยากกลับไปนับในสิ่งที่พระพุทธองค์ทรงทำไว้ แล้วทำพวกกันในกดี การทุ่มเทรมณ ตัวเองก็ได้ มันไม่ใช่วิธีพูดตามแนว โม มันแค่ให้ลายความรู้ด้าน มันเป็นการเปลี่ยนตามความพูดๆของเราแทน ไปดูความทุกข์ก็ประมาณหนึ่งไปดูความทุกข์ก็ประมาณหนึ่งเท่านั้น ในเมื่อตุ๊บทาย พระก็เหนื่อมรูปป่วยเข้าใหม่ ๆ ยังไม่คลายร้อนรสให้พอ เนื่องจากตัวเองน่ะบ้าง คือล้มล้างบ้างก่อน คันพอชอบแล้วความทุกข์ว่า คิดเนี่ยแนะ แลกอดเลย ๆ ว่าเพราะ เรายังมีอายุเหลืออยู่ ความรู้สึกทางเทมมีมันก็ว่า ทำให้ยอด met ทำให้เนี่ย ต้องตัดมันเลย ต้องดันมันเสีย วิ่งแล้วก็ทำเลย มันก็จะเป็นเหมือนของเดิม มีภาพเมื่อดินนันในใจเรียบร้อยแล้ว มันจะหมดความรู้สึก ก็ไปกราบ ๆ จริง ๆ แล้ว มันก็เป็นหมด ดันก็นั่นแหละ แต่ความรู้สึกมันก็มี เพราะฉะนั้นนะมันสัมผัสพุทธเจ้าได้งงหมั่นดัด ถ้าใครยังไม่ใบ้ปราใด้อะรึเปล่า แต่ความรู้สึกมันก็มี ตามใจตรึกก็เป็นเอา แต่ก็กรานายให้อยู่ คู่อติญาณทั้งหลาย ปฏิปทาสายกลางหรือสายกลางนะ ไม่เข้าไปถึงที่สุด 2 อย่างนั้น คือไม่เข้าไปกัลกามสุขิกนูโห ค ไม่เข้าไปถึงกามสมุ่กนูโห ตกตาดได้ชื่อว่าขู้ด้วยปัญญาอย่างสูง คือพวกเขาจะไม่รู้ในสมุ่กนูโห พวกกามสุขิกนูโหคือ พวกที่ว่าน่าจะได้พ้นในกามมันนั้นจะทำให้หมดก็เลยไปพบทางได้ มีอยู่บ้างพวก หลงเข้าสู่โลภิว่า โอ๋ ตั้งแต่รื่นและนิพพาน กินเหล้าใหม่แล้วไปเลย นั่นพวกน; กามสุขิกนูโห ไม่ใช้ใด๋ ดัดตกมันูโห การต้านนาม ก็ไม่ได้นะ แต่ความสายกลางนี่ได้ ตกาดได่ร้บิ่วด้วยปัญญาอันยิ่ง ทำความเข้าใจ ถือความในเกิด ยอมนิเปนไปเพื่อความสงบ เพื่อความรุ่ง เพื่อความรู้รั คือปัญญา ก็ท่านก็ทั้งหลาย ก็เป็นปัญญายกลาง หรือทางสายกลางนั้นนะ ที่ตกได้ร้บ้วด้วยปัญญาอันยิ่ง ทำความในก็ดี ทำความในก็ได้ ยอมไปในเพื่อความสงบ เพื่อความรู้รั เพื่อความรู้รั เพื่อพินพานั้นเป็นไดน ปฏิทาสายกลางนั้นได้แก่ ดิฉิมรอดิ้งของ 8 นี้แหละ คือ