ธรรมนำเพื่อประชาชน: กิยะสนเหน่งกรรม (๒) : หน้า 20/40

ธรรมนำเพื่อประชาชน กิยะสนเหน่งกรรม (๒) เวลาในโลกมนุษย์นี้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ประเดี๋ยววันประเดี๋ยวคืน เวลาอ่านไปไม่ผ่านไปเปล่า ได้บำความแก้บารมี ความเสื่อมแห่งสังขารให้เกิดขึ้นกับตัวของเรา ชีวิตของนักสร้างบารมีนี้จึงมีฐานะความจริงในข้อดี ย่อมไม่ปล่อยให้สังขารเสื่อมไปเปล่า แต่จะเก็บเกี่ยวบารมีญไป พร้อมกัน กับเวลาที่ผ่านไป ยิ่งแก้กิเลิงขึ้นบารมี บุญในดวงก็เพิ่มขึ้นทุกวัน การใช้ชีวิตให้ผ่านไปอย่างไร ได้ชื่อว่าเป็นชีวิตของผู้ไม่ประมาท มีวะพระบาดดีที่ปรากฎใน อรรคกฺโก โลภสกด ความว่า “ภิกขุทั้ง หลาย โลภติดสะแหง่น ได้ประกอบกรรมคือความเป็นผู้นำก็น้อย และความเป็นผู้ได้อิริยธรรมของตนด้วยตนเอง เนื่องด้วยครั้งก่อนเธอกระทำอันตรายลาภของผู้ฉัน จึงเป็นอยู่มีภัญญู แต่เป็นผู้บรรลอริยธรรมได้ด้วยผลที่บาเข้า วิลาสนา คือ อนิจจัง ทุกขัง อนตตา” กรรไม่เพียงแต่ทำตนเองให้เดือดร้อนเท่านั้น ยังทำให้ญาติสนิทมิdirสยอยู่ใกล้เคียงต้องได้รับผลกระทบแห่งกะแสงกรรม นันได่ในวันนี้หลวงพ่อขอ เล่าเรื่องจากกาวที่แล้ว ภายหลังที่มิตติพินดูอาศัยอยู่หมู่บ้านชายแดน ทำให้หมู่บ้านนั้นถูกชาติจัดตั้ง ๗ ครั้ง ไฟไหม้ ๗ หน ปอ้นทัพอัศซึมกันทั้งหมู่บ้านพังหลายอีกถึง ๗ ครั้ง ทำให้เกิดความเดือดร้อนในทั่วไป * พวกชาวบ้านทั้งหลายจึงปรึกษากันว่า เมื่อก่อนไม่มีมิตติพินทุกกะ พวกเราไม่เคยมีเรื่องเดือดร้อนอย่างนี้เลย จึงตกลงช่วยกันบีบีบให้เขาออกจากหมู่บ้าน มิตติพินทุกจะหอบหัวลูก ๒ คนและภรรยาไปอยู่อื่น เดินผ่านเข้าไปสูงที่มนุษย์ อาศัยอยู่ ถูกพวกกอมูยุมันจับลูกและภรรยาของเขามากินเสีย ตัวเขาแต่หนีรอดไปได้อย่างหวุดหวิด เขาได้ท่องเที่ยวไปเรื่อยๆ จนถึงทำเรือหนึ่งในวันที่เขาปล่อยเรือออกทะเลได้สมควรเป็นกะาสังสี้เรือไป เมื่อเล่นไปในสุดจะได้ ๗ วัน จู่ๆ เรือก็หยุดอยู่กลางทะเลเหมือนมีใครมาดูลูบไล้ ตา ว่าร้อนลำ นั้นพากันจับสลากลากลานี สลากากลินด์ก็มา ถึงมิตติพินทุกคนเดียวถึง ๙ ครั้ง ชาวเรือจึงลงมือจี้เขาโยนแก้ไขไม่ได้ เมื่อจับมิตติพินทุกโยนลงทะเลแล้ว เรือก็แล่นต่อไปอย่างสบายมิตติพินทุกจะนอนบนแผลไปกลางทะเล กระนั้นก็ยังพอมีบุญเก่าที่เคยรักษาศีลในศาสนาของพระักสภสัมมาสัมพุทธเจ้า อยู่บ้าง บุญจึงส่งผลให้พบกับเทพริต๔ นาง ที่อยู่ในมวลแก้วผลึกหลังหนึ่ง