การส่งสมบุญและกรรมในชีวิต : หน้า 22/40

ประทังชีวิตไปได้เท่านั้น เพราะเมื่อใดใดสมอรถ มาตรไว้ให้ ท่านจึงนั่งฉันของหวาน ๔ อย่าง ของท่านเพียงข้าวต้มมักระบายเดียว บางก็เหมือนเต็มหวาน ๔ อย่างนั้น ไม่ถึงความหมดสิ้นด้วยกำลังเสมหิองพระเถระ พระโลภสติสเตอระได้จนอื่นในวันสุดท้ายของชีวิตเพราะใจบุญของพระ สาธารณ และในวันนี้นั้นเท่านี้ก็บริบูรณ์ด้วยอนุโมทเสสนิพพาน เราจะเห็นว่า กระแสกรรมนี้อนุภาพมาก มีวิบากติดตามตัวเราไปทุกหนแห่ง คอยบันเทอชีวิตเราประสบแต่สิ่งที่เป็นอุปสรรคขัดข้อง การส่งสมบุญบารมีเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ที่จะเกิดกลุ ต่อชีวิตให้เจริญรุ่งเรือง ดังนั้นจะหนดให้ดี อย่า ประมาณในการใช้ชีวิตในสังคมวิ ๆ กุแห่งกรรม นั้น เป็นสิ่งที่ไม่มีข้อยกเว้นให้กุใครก็สั้น ไม่ว่า บุคคลนั้นจะยิ่งใหญ่มีอำนาจศักดิ์สิทธิ์เพียงไร ก็ทาม ต้องอยู่เอกายใกล้กับแห่งกรรมทั้งนั้น ไม่มีใครพ เท่านั้นอันศักดิ์สิทธิ์นี้ให้ได้ ละนั้นจงตั้งใจส่งสม บุญให้เต็มที่ ชีวิตจะได้อานัน มีบุญกุสลิเกือกตลอดไป พระธรรมเทนดาโดย พระเทพญาณมหามุนี นามเดิม พระราชภาวีวิสุทธิ์ (ไชยเลิศ รมฺมโชติ) * มก. เล่ม ๕ หน้า ๑๑