ธรรมะเพื่อประชาชน: ละความโกรธกันเถิด : หน้า 20/40

ธรรมะเพื่อประชาชน ละความโกรธกันเถิด นั่นแหละในใจของเราให้ร้อน ความโกรธเจริญในผู้ใด ก็เป็นดูไฟเจริญในกองขี้และไม้ ยศของบุคคลนั้นย่อมเสื่อมไป เหมือนพระจันทร์ข้างแรม ฉะนั้น ส่วนความโกรธของผู้ใดสงบลงได้ ประดุจไฟที่ไม่มีเชื้อ ยอของผู้นั้นย่อมเต็มเปี่ยม เหมือนพระจันทร์ข้างขึ้น ฉะนั้น เวลาในโลกนี้แสนสั้น แต่ชีวิตหลังความตายยาวนานนัก นักปราชญ์บอกทั้งหลายเห็นสุขในอดีตโลก สวรรค์ และเห็นเอากันตามสุขในอดีตนั่นพจนา จึงจะชั่วทั้งทางกาย วาจา ใจ มัชฌิมสงสมบกุศลอยู่เป็นนิตย์ และทำใจให้งดได้ด้วยการฝึกฝนใจให้หยุดนิ่งเป็นประจำเสมอ เพื่อชีวิตในโลกนี้จะได้สุขดีน่ะ และเพื่อชีวิตในสมปรารถนาที่ประเสริฐยิ่งขึ้นไป พวกเราแต่เน้นอยู่ตามปฏิปทาของผู้รู้หลายคน ชีวิตจะได้ไม่ผิดพลาด ไม่ผิดพลั้งลงไปนานก็พอมั่นใจในตนเองก็จะสร้างบารมีในใจคนให้มีเป้าหมาย คือสร้างบารมีเพื่อไปให้ถึงที่สุดแห่งธรรม มีวาระพระบาลีในจุลโพชฌงค์ ความว่า "เอ๋อ มนุษสุด โปลสุด พาลสุด อวิชชาโทษ สารามา ซาย สต โก โส โปล เดน นา ชู ตะ กิฏิ" โกโ ยสุด ปะมุตติ นิถิ คติณฤทธิ์ โส สุด สะมะ โป ภินาโล จนมิวา อนินทา ดูมเกตุ โกโ โย สุขุมมิติโกโ โย สุขุมมะติ สุกกปกเขา จนมีนา ความโกรธ ย่อมเกิดขึ้นแก่คนพาล ผู้ใดด่าเราไม่จริง เพราะความแข็งดี แม้เขาถูกความโกรธ