บิณฑบาตในบ้านและหลักการทางศาสนา : หน้า 26/40

บิณฑบาตใน บ้านในกาลเท่านั้น รูป เสียง กลิ่น รส และสีสัน ย่อมเป็นสัตว์ทั้งหลายให้มันมา กิจกุ้ง จัดความมั่งในธรรมเหล่านั้น นี่เอง เมื่อกิจกุ้งได้ บิณฑบาตแล้ว พึงกลับไปนั่งในที่สงัดแต่ผู้เดียว ไม่พึงส่งใจไปนอกกิจกุ้งไม่พึงคิดในอาหารเหมือนหยาดน้ำไม่ติดบนใบฉัน ฉะนั้น ส่วนวัต ของคฤหัสถ์พระองค์ว่า “พึงวางอาชญาในสัตว์ทุกหมู่เหล่าไม่พึงฆ่าสัตว์เองไม่พึงให้ผู้อื่นฆ่า และไม่พึงอนุญาตให้ผู้อื่นฆ่าสัตว์อยู่ พึ่งสิ่งที่เขาไม่ให้ไม่พึงใช้ให้ผู้อื่นลักไม่พึงอนุญาตให้ผู้อื่นลัก พึ่งวัตถุที่เจ้าของเขาไม่ให้ทั้งหมด สาวกผู้แจ้งพึงเว้นอรพรหมวรรษเหมือนคนเว้นหลบอานทองโฉน แต่เมื่อไม่สามารถประพฤติพรหมวรรษ ไม่พึงก้าวก่ายงารของผู้อื่น สาวกผู้อยู่ในที่ประชุมก็ อยู่ในท่ามกลางบริษัทดีดี ไม่พึงกล่าวคำ ไม่พึงให้ผู้อื่นกล่าวเท็จ ไม่พึงอนุญาตให้ผู้อื่นกล่าวเท็จ พึ่งคำไม่เป็นจริงทั้งหมด สาวกผู้เป็นคฤหัสถ์ไม่พึงดื่มน้ำมามา ไม่พึ่งให้ผู้อื่นดื่ม ไม่พึงอนุญาตให้ผู้อื่นดื่ม เพราะการดื่มน้ำมานั้นมีความเป็นบ้าเป็นที่สุด สาวกผู้จิตใคร่เลื่อมใสในพระรัตนตรัย พึงจำอุปสรรคอันประกอบด้วยองค์ ～ ให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ทั้งชิ้น ๑๔ คำ ๑๕ คำ วันขึ้น ๑ คำ และตลอดปฏิหาริย์ปกษจากนั้น สาวกผู้แจ้งเข้าจำอุปสรรคตลอดทั้งคืนแล้ว ยามเช้าพุ่งแจกจ่ายภิกษ์สงฆ์ด้วยข้าวและน้ำตามสมควร พึงเลี่ยงมามา และบิดด้วยกิจกุศลมิได้มาโดยชอบธรรม พึงประกอบการค้าขายอันชอบธรรม ไม่ประพฤติว่าผิดแห่งคฤหัสถ์อยู่ ย่อมเข้าถ้ำเทวดาชื่อว่ามัยปกา ผู้มีรัศมีเท่าที่สว่างใสในตน เมื่อฤกษ์สูงพร้อมทั้งอุบาสกและเหล่าทวยเทพที่ทำฉิงธรรมในคืนวันได้ดับธรรมจากพระบรมศาสดาแล้ว ก็พากันกล่าวสรรเสริญ พระธรรมเทศนาโดย: พระเทพญามาหามุณี นามเดิม พระราชภาวนาวิสุทธิ์ (ไชยบูลย์ มุมชัย) * มก. เล่ม ๔ หน้า ๑๒๓