ข้อความต้นฉบับในหน้า
ผู้คนในบังกลาเทศนั้นมี ศาสนาอิสลาม ๙๐.๕ เปอร์เซ็นต์ ศาสนาอินดู ๘.๕ เปอร์เซ็นต์ ศาสนาคริสต์ ๑.๔ เปอร์เซ็นต์ ส่วนศาสนาพุทธมีผู้นับถือแค่ ๐.๑ เปอร์เซ็นต์เท่านั้น
เมื่อมีชาวพุทธน้อยขนาดนี้ อยากทราบเหตุผลไหมว่า..ทำไม พวกเราต้องดั้นด้นมุ่งมั่นเดินทาง ไปจัดพิธีบรรพชาในประเทศนี้ กันให้ได้ !!!
คำตอบก็คือ แมคนพุทธ ที่นี่จะน้อยมาก แต่คนพุทธ จำนวนนี้มักเหล่านี้ความเป็น พุทธที่เข้มแข็งเกินกว่าที่เรา คิดไว้มาก คือ ขอบ้าทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา แล้วก็เข้าวัดปฏิบัติธรรม อีกทั้งยังมีจิตใจ ที่บริสุทธิ์อ่อนโยน ซึ่งคนพุทธส่วนใหญ่มักจะเกาะกลุ่มกันอยู่บนเทือกเขาของเมือง จิตตะกอง มาถึงน่ะ...ความเป็นพุทธของที่นี่จะสัมผัสกันเป็นรู้น่ะรุน สึมทต่ากันใน ตะกลู เช่น ตะกลูบ่าว ตะกลูจามา ตะกลูลาา...
ชาวพุทธ ณ ดินแดนแห่งนี้ คำว่า ๆ ชาวเขาบ้านเรา คือ จะมีสังคม อาหาร เครื่อง แต่งกาย และวัฒนธรรมเฉพาะที่เป็นของตนเอง โดยมีพระภิกษุผู้เป็นศูนย์กลางจิตใจ ซึ่งก็คือ พระลักษณะน่ะน่ะ มหาเณร หรือที่ชาวบ้านเรียกติดปากว่าบ บานันน่ะ ซึ่งเปล่า ๆ พระป่า ท่านเป็นพระสายปฏิบัติที่มีชื่อเสียงมาก และสามารถจัดตั้งวัดสาขาได้มากถึง ๑๐๐ กว่า สาขา บนเทือกเขาแห่งเมืองจิตตะกองนี้ ที่สำคัญ...ท่านมีลูกศิษย์เก่ง ๆ คือ พระศาสนารถิตตะ มหาเณร โจอาวาสวัดปฐสาธารนีปฐวอธิปวาณ ซึ่งเป็นผู้อำรสร้างศาลากลางพื้นที่ อันกว้างใหญ่มาก ๓,๐๐๐ กว่าตารางเมตร ที่สามารถคุณได้เป็นน่ะ ซึ่งไม่มีไหนในบังกาลท คิดทำแบบนี้ อีกทั้งตอนที่ท่านคิดจะสร้างศาลาหลังนี้ ก็ไม่มีทุนอะไรมาก