การปฏิบัติธรรมและการเข้าถึงพระพุทธเจ้า : หน้า 46/63

"นายมนุษย์นี้แหละจะเป็นตัวโดยสมบูรณ์ นายมนุษย์ละเอียดย่อมเป็นตัวโดยสมบูรณ์ ไม่ใช่ตัวจริง ๆ ไม่ใช่ตัวโดยมิวุติ ทั้ง ๙ กาย กายทิพย์ กายทิพย์ละเอียดย่อมเป็นตัวโดยสมบูรณ์นี้" "ธรรมนายเท่านั้นเป็นพระพุทธเจ้าได้ พระองค์ทรงรับส่งด้วยพระองค์เองว่า มุมาโย อะ อิติเป เราตกตะกอนธรรมนาย ธรรมนายนี้เป็นพระพุทธเจ้า เป็นพระตกตาแก้ ๆ ไม่เช่น" "เมื่อธรรมนายเพ่งเล็งถลำ ตกศูนย์ มีอายตนะอีกอย่างหนึ่งที่เรียกว่ายายตะนิพพาน ดั่งดูธรรมนายที่ตกศูนย์นั้นเข้าไปพานอยู่เนืองนิตย์ แมในเนพระตะนิมพนี เชื่อว่าไปอยู่แดนเกษมประการหนึ่ง เมื่อระดับนั้น พระองค์เข้ามิต อายตะนิมพน ดั่งดูลำสูุ่นพพาน ไป นี่ก็เรียกว่าปลายแดนอินเกษม ซึ่งอยู่ในความหมายว่าสุโตร" และเมื่อกล่าวถึงเรื่องของ “การปฏิบัติธรรมแบบเห็นพระ” นั้นก็ พิสูจน์ว่าในเนื้อหาของงานวิจัยนี้ยังจะชี้ถึงการพบขึ้นส่วนของคัมภีร์ที่พิมพ์ในเขียนกลาง อันเป็นชื่อส่วนของพระสูตรสำคัญคือ “ปุตṭุปุน-พุทธ-สมุขาวะสุตติ-สมาธิสูตร” หรือเรียกล้น ๆ ว่า “ปุตฺตุปุน-สมาธิสูตร” หรือ “ภทรปูลสูตร” ว่าโดย “การทำสมาธิแบบเห็นพระพฤกษเจ้าในปัจจุบัน มาปฏกูอยู่เฉพาะหน้า” ซึ่งพระสูตรนี้ถูกแปลในหลายภาษาคือ ภาษาเขมิน ทิเบต มองโกเลีย และญี่ปุ่น โดยเนื้อหาคำสอนในพระสูตร ซึ่งประมาณจากฉบับภาษาจีนและเกินดัน สอน การทำสมาธิโดยให้อยู่บนพื้นฐานของศีลที่บริสุทธิ์ คุณธรรมที่บริสุทธิ์ และความไม่ยี่ติในสิ่งใด ๆ เช่น มีภาระว่า “พระโพสีติว่ะเป็นบรรพิตหรือคุตลัสก็ด้าม (จำระศีลให้บริสุทธิแล้วให้อยู่ในที่สงบ) น้อมระลึกถึงพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่ง เหมือนระลึกถึงสิ่งนำปลิ้มใจที่เห็นในฝัน ด้วยใจแน่วแน่ ไม่วอกแวก เขาไม่พึงทำความรู้สึกเหมือนกำลังรับรู้สิ่งที่มึตัวตน แต่ให้ทำความรู้สึกเมื่อตั้งรับรู้รากที่ว่างเปล่า เมื่อใจยังมั่นใจในการรับรู้จากทิ้งว่างเปล่าแล้ว มีใจจดจ่ออยู่กับพระพุทธองค์ ก็จะเห็นพระองค์เสมอมาปรากฏอยู่เฉพาะหน้า งงงาม ด่งพุทธปฏิทินที่เป็นรัตนะใสแจ่ม" ส่วนหนึ่งของคัมภีร์ตุนพระหมายเลข S.2585 จัดแสดง ณ British Library (2018). แผนจารึกมีความยาวราว ๑๑๕ ซม. โดยเป็นการจารึกที่งสองง่ำ