ธรรมกายและความจริงแท้ของพุทธะ : หน้า 45/63

อย่างตรงไปตรงมาเลยว่า “ธรรมกาย” นั่น คือกายแท้ของพระพุทธเจ้า (เช่น ในพิธีสัตว์ปิจก-สูตร) ซึ่งมีริเริ่มเหล่านี้ความเก่าแก่มั่น โดยพบว่ามีการคัดลอกเพื่อบันทึกมีรากเหง้าหล่า-นี้ ตั้งแต่ประมาณพุทธศักราช ๕๕๔–๕๕๓ (สองพันกว่าปีก่อนมาแล้ว) ภาษาที่ใช้นั้นก็เป็นภาษาคานาริบบาง ใจตนบาง หรือสันสกฤตบ้าง ซึ่งเป็นภาษาที่ใช้ในคัมภีร์พุทธไปรณ ครานักวิชาการพระพุทธศาสนาทั่วโลกต่างก็ยอมรับกันแล้วอย่างเป็นสากล ชิ้นส่วนหนึ่งของคัมภีร์สมาธิราษฎรสูตร การลงพื้นที่ติดตามร่องรอยหลักฐานธรรมกาย ณ ประเทศนอร์เวย์ อย่างไรก็ดี ตาม ข้อวิเคราะห์ที่น่าตื่นตาตื่นใจของงานวิจัยชิ้นนี้มีได้หมดลงเพียงเท่านี้ แต่ผู้วิจัยซึ่งจงใจไปอย่างชัดเจนกว่า บรรดาคัมภีร์พระสูตรต่าง ๆ ที่ค้นพบนัน ล้วนอธิบายถึงเรื่อง “ความจริงแท้ของพุทธะภายใน” ที่จะต้องหลุดพ้นจากภาวะของกายต่าง ๆ เช่น กายมนุษย์ กายเทพ ทิพย์ หรือการหลุดพ้นจากเลศระดับต่าง ๆ ก่อน จึงจะสามารถเข้าสู่หรือพบกับพุทธะ ที่อยู่ภายในได้ เช่น ที่พบในโบทกสูตร หรือกล่าวว่า พระนิพพานล้วนเกษมจากโยคะทั้งปวง ไม่มีความเกิด ความแก่ และความตาย เช่น ในคัมภีร์ประเภททนเทส (จาริกเป็นภาษาคนาภรณ์ : อายุราว ๑,๘๐๐–๒,๐๐๐ ปี) เป็นต้น ซึ่งมีความสุดคล้องกับคำสอนของพระเดชพระคุณหลวงปู่ พรหมคุณเทพมุนี (สด จนฺทสโร) อย่างน่าประหลาดใจ ดังที่ท่านได้เคยแสดงพระธรรมนเทศนาไว้เนื่อง ความว่า **[numbered notes and detailed explanation in Thai continue]**