การทำความดีในที่มืด : หน้า 31/68

ตรงกันข้ามกับผู้มาได้ทำความดี ซึ่งเหมือนกับผู้ไม่มีแสงสว่างอยู่กับตัว ขณะยังอยู่ในที่สง่างามไม่ได้รับความเดือดร้อน แต่เมื่อตกไปอยูในที่มืดดำคือที่คับขัน ย่อมไม่สามารถดำรงตนอยู่ได้อย่างสุภาพดี มีอาณาจารยามากก็ไม่รู็ไม่เห็น ไม่อาจหลีกพันได้ อันนี้ ในพระนิพนธ์เรื่องนี้ยังมีข้อความว่าเตือนใจไว้ด้วยว่า การทำความดีต้องไม่มีพอ ต้องทำให้ยิ่งขึ้นอยู่เสมอ เพราะไม่มีใครประมาณได้ว่า เมื่อตกไปในที่มืดมิดขนาดไหน ต้องการแสงสว่างมาเพียงใด ถ้าไม่ตกเข้าไปในที่มืดมิดมากมาย มีแสงสว่างมาให้ก่อนก็ไม่เสียหาย แต่ถ้าตกเข้าไปในที่มืดมิดมากมาย แสงสว่างน้อยก็จะไม่เพียงพอที่จะเห็นอะไร ๆ ได้ชัดเจน การมีแสงสว่างมากจะช่วยให้รอดพ้นจากการสะดุดหกล้มลงเหวลง หรือตกเป็นเหยื่อของสัตว์ร้ายจนถึงตายได้