การค้นหาความสุขผ่านพระพุทธศาสนา : หน้า 38/68

ที่เหลืออยู่เพื่อแสวงหา สิ่งที่แน่นอนที่เป็นที่พึ่ง ที่จะละลิขิตได้อย่างแท้จริง มันคงและยังยืนตลอดกาล นั้นคือ พระธรรมภายในตัวเรานั่นเอง ดังเช่นการเข้ามาแสวงหาความสุขและที่พึ่งที่จะละลิขิตภายในจากวิถีปฏิบัติในพระพุทธ-ศาสนาของ พระโพธิสุข จิตฺตฺปาโน (Thomas Edwin Morris) อายุ ๕๕ ปี ชาวอังกฤษ ที่ท่านได้รับคำสั่งขอปฎิบัติภายในต่อหน้าพระบิชาฯและคณะสงฆ์เมื่อครั้งขออนุญาต “ขอท่านโปรดอนุโมทนาฯ สำหรับผ้ากาสาวะนี้ ให้กระผมได้วชเพื่อทำให้แจ้งซึ่งพระนิพพาน เป็นเครื่องสอดอจากทุกข์ทั้งปวงดังเดียว "อาตมาไม่ได้นับถือพุทธศาสนาแต่กำเนิด แต่เมื่อได้วัดพระธรรมกายในแมนเชสเตอร์ในปี พ.ศ. ๒๕๕๙ ในตอนแรก ๆ นั่นเอง อาตมาก็รู้ตัวยอยู่แล้วว่าชอบที่นี่เข้าแล้ว และตกหลุมรักวัฒนธรรมไทยเป็นอย่างมาก อาตมาต้องการจะบวชพระทันที แต่ด้วยความที่มีภาระจำเป็นบางประการ จึงจำต้องเลื่อนไหวความประสงค์นั้นออกไปก่อน แล้วเริ่มต้นด้วยการเป็นอาสาสมัครโดยเป็นชาวอังกฤษคนแรกที่บวชในวัดตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ซึ่งในหนึ่งอาทิตย์เป็นเวลา ๕ วันต่อสัปดาห์ที่อาตมาไปวัดเพื่อเรียนรู้วัฒนธรรมชาวพุทธ อุปปจามาจากพระอาจารย์ ช่วยท่านบูรณะซ่อมแซมวัด รวมไปถึงการทำหน้าที่เป็นกลายานมิตรชาวคนพุทธไปวัดและให้รับบุญต่าง ๆ ภายในวัด เพราะในใจของอาตมาเชื่อมั่นอย่างแรงกล้าว่า เขาจะสามารถกลายเป็นคนดีที่ดีกว่ายิ่งขึ้นได้จากคำสอนนี้นั่น "อาตมาได้รับรู้จักตัวเองมากขึ้น รู้จักการควบคุมความอารมณ์ จิตใจ และให้เกียรติผู้อื่น ผ่านการลงมือปฏิบัติธรรม นี่จึงเป็นสิ่งที่อาตมาชื่นชอบเป็นอย่างมากจนได้รางวัลกับตัวเองในหลาย ๆ ครั้ง เพราะความสุขและความสงบจากภายในนั้น ไม่เพียงเฉพาะอาตมาเท่านั้นสามารถปฏิบัติได้ แต่สามารถแผ่ขยายได้จากว่างสำหรับทุกสรรพชีวิตบนโลกนี้ได้เช่นกัน นี้เป็นสิ่งน่าภูมิใจอาดมาแว่วมาโดยตลอด จนเมื่อโอกาสที่ดี อาตามจึงได้อาบวชเป็นพระภิกษุในพระพุทธศาสนา เพื่อจริงจังคือการปฏิบัติธรรมอย่างแท้จริงบนเส้นทางที่สงบสุขนี้ให้ยั่ง ๆ ขึ้นไป "ชีวิตสมณะนั้นเรียงง่าย มีศีลมีวินัยเป็นปกติ และเน้นที่การฝึกจิต การมีสติเป็นตัวของและเจริญสมาธิภาวนา ทุก ๆ อินทรีย์ช่วยให้ชีวิตดีขึ้นในทุก ๆ ด้านอย่างยอดเยี่ยมที่สุด เพราะความสุขและความสงบภายในจินั้น ไม่เพียงเฉพาะอาตมาที่สามารถปฏิบัติได้ แล้วสามารถแผ่ขยายไป...]