การเดินทางเพื่อหาความสุขตามทางธรรม : หน้า 198/221

...หากยืนเวลาได้... ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้ได้เท่ากับเม็ดทรายในกำมือ พอถึงวันรุ่งขึ้นก็หยิบขึ้นมาอีกหนึ่งกำ แล้วตั้งความปรารถนาซ้ำเดิมอีก หลวงพ่อเองมีความรู้สึกคล้าย ๆ อย่างนั้น เพราะใจจดจ่ออยู่ตลอดเวลาทั้งวันทั้งคืน แม้จะต้องเดินทางไกลจากหอพักของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์บางเขนมาถวายวัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ต่อรถถึงสามต่อแต่เมื่อนานอยู่อยู่ใกล้ ขึ้นรถแล้วหลับตาสิแตไม่กี่รั้งก็ถึงวัดปากน้ำ คงเป็นเพราะหลวงพ่อเคยสร้างบุญมากับคุณยาย จึงทำให้รู้สึกมีความสุขและสบายใจที่ได้เรียนธรรมะกับท่าน แล้วท่านก็ได้เมตตาซึ้งและสนับสนุนการสร้างบุญบารมีกับหลวงพ่อมาโดยตลอด นับตั้งแต่วันแรกที่ได้พบกันจนกระทั่งท่านละสังขารไปในที่สุด Page 197