การสร้างภาวนาและศูนย์กลางกายฐานที่ 7 : หน้า 205/221

ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 เหนือระดับสะดือขึ้นมา 2 นิ้วมือ อยู่ภายในกลางท้องของเรา โดยสมมุติว่าสายเส้นด้าย 2 เส้น เส้นหนึ่งขึงให้ตั้งจากสะดือทะลุไปด้านหลัง อีกเส้นหนึ่งขึงจากด้านขวาทะลุไปด้านซ้าย เส้นด้ายทั้งสองตัดกันเป็นกากบาท จุดตัดเล็กเท่ากับปลายเข็ม เหนือจุดตัดนี้ขึ้นมา 2 นิ้วมือ เรียกว่าศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ซึ่งเป็นต้นทางไปสู่อตุน-นิพพาน จากนั้นจึงกำหนดบริกรรมมิตเป็นดวงกลมใสเหมือนกับเพชรลูกที่เจียร์ในแล้ว ไม่มีตำหนิใสสะอาดบริสุทธิ์ โตเท่ากับแก้วตาหรือขนาดใดก็ได้ นึกอย่างสบาย ๆ นุ่ม ๆ เบา ๆ พร้อมกับประคองใจให้หยุดนิ่ง ด้วยบริกรรมภาวนาในใจเบา ๆ ว่า “สัมมา อะระหัง...สัมมา อะระหัง...สัมมา อะระหัง...” ให้เสียงของคำกาวนั่งออกมาจากกลางท้องของเราอย่างต่อเนื่อง ทุกครั้งที่กวาดา สัมมา อะระหัง ต้องไม่ลืมก็ถึงดวงกลมใสที่ศูนย์กลางกายด้วย